Dorosłość Musisz Oddać Albo Niepewność
Miałaś przyjacielem być
O słodka ironio
Miałaś pomagać żyć
Z przemijania drwić ze mną
Serię zgorzkniałych min
Oddajesz mi w zamian
Naiwny uśmiech znikł
Już go młodszym oddałam
W wymówki uzbrajam się
Odkładam go na później
Głęboko ukryty wdzięk
Chciałby prężyć pierś dumnie
A z oczu mi patrzysz ty
O słodka ironio
Uczysz dorosłej gry
Zabawy w za późno
Miała zestarzeć się
Ze mną nadzieja, na coś co czeka mnie
Miałam spokojnie przejść
Obok wiatraków, porażki godniej znieść
Miałaś mi pewność dać
Nieważne kto przegra, lecz kto jest sam
Dlaczego więc oddać chcę
Wszystko co wiem za niepewności jeden dzień?
Você tem a idade adulta ou incerteza
Você era um amigo para ser
A doce ironia
Você teve que viver de ajuda
Com o passar zombar de mim
Uma série de min amargo
Você me dá em troca
Sorriso ingênuo desaparecido
Ainda mais jovem que oddałam
O redefine desculpa
Eu colocá-lo mais tarde
Charme profundamente oculto
Ele quer dobrar seu peito com orgulho
A visão de mim olhando para você
A doce ironia
Ensine jogo adulto
Diversão no final dos anos
Ela teve de envelhecer
Comigo espero por algo que está esperando por mim
Eu calmamente ir
Além de fãs, destacam derrota digna
Você deveria me dar a confiança
Não importa quem perde, mas quem é ele
Então, por que eu quero dar
Tudo o que sei para a incerteza um dia?