Dýrð Í Dauðaþögn
Tak mína hönd, lítum um öxl leysum bönd.
Frá myrkri martröð sem draugar vagg' og
velta, lengra, lægra, oft vilja daginn svelta.
Stór, agnarögn, oft er dýrð í dauðaþögn.
Í miðjum draumi sem heitum höndum vefur, lengra,
hærra á loft nýjan dag upphefur.
Finnum hvernig hugur fer, frammúr sjálfum sér.
Og allt sem verður, sem var og sem er,
núna.
Knúið á dyr, og uppá gátt sem aldrei fyrr.
Úr veruleika sem vissa ver og klæðir, svengra,
nær jafnoft dýrðar daginn fæðir.
Finnum hvernig hugur fer, frammúr sjálfum sér.
Og allt sem verður, sem var og sem er,
núna.
Finnum hvernig hugur fer, frammúr sjálfum sér.
Og allt sem verður, sem var og sem er,
núna.
Glória no silêncio da morte
Pegue minha mão, dê uma olhada para trás solventes fitas.
Do pesadelo escuro fantasmas balançando 'e
vendas, mais longo, mais baixo, muitas vezes dia vai morrer de fome.
Grande, agnarögn frequentemente glória no silêncio da morte.
No meio de um sonho mãos quentes teia, ainda,
ar mais elevado novo dia exaltado.
Sinta como a mente vai, a própria face.
E tudo o que é, foi, e é,
agora.
Produzido portas e oferecer uma porta de entrada, como nunca antes.
A partir da realidade que certas plantas e roupas, com fome,
dia dieta quase igualmente glorioso.
Sinta como a mente vai, a própria face.
E tudo o que é, foi, e é,
agora.
Sinta como a mente vai, a própria face.
E tudo o que é, foi, e é,
agora.