Ara Que Tot Va Bé
Sota la conversa d'alguns viatgers
Seuen les cadires a fora del cafè
Un gos que s'ajup i rasca amb desgana un pensament
I perdem la tarda, jo i aquest ressol
De parets pintades d'un blanc qualsevol
Hi ha algun lloc on vaig, on la vida passa a poc a poc
Ja veus
Que no hi ha cap pressa, som eterns
I anem a càmera lenta pels carrers distrets
Ara que no hi ha res de nou
Ara que tot va bé
Porto la mirada de l'observador
Amb la calma encesa des d'algun botó
Compartim el temps
Mentre fem de vells desconeguts
Mai no duc sabates
Vaig vendre els mitjons
Visc en una plaça, decorant cançons
A un poblet de mar, on la lluna surt a poc a poc
Ja veus
Que no hi ha cap pressa, som eterns
I anem a càmera lenta pels carrers secrets
Ara que no hi ha res de nou
Ara que tot va bé
I juguem a caçar-nos els llavis
I la llum que té gust de Polaroid
I de lluny ens somriuen dos avis
I la tarda passa a poc a poc
Agora Que Tudo Vai Bem
Sob a conversa de alguns viajantes
As cadeiras estão do lado de fora do café
Um cachorro se agacha e coça com desânimo um pensamento
E perdemos a tarde, eu e esse sol
Com paredes pintadas de um branco qualquer
Há algum lugar para onde vou, onde a vida passa devagar
Já viu
Que não há pressa, somos eternos
E vamos em câmera lenta pelas ruas distraídas
Agora que não há nada de novo
Agora que tudo vai bem
Trago o olhar do observador
Com a calma acesa de algum botão
Compartilhamos o tempo
Enquanto fazemos de velhos desconhecidos
Nunca uso sapatos
Vendi as meias
Vivo em uma praça, decorando canções
Em um vilarejo à beira-mar, onde a lua surge devagar
Já viu
Que não há pressa, somos eternos
E vamos em câmera lenta pelas ruas secretas
Agora que não há nada de novo
Agora que tudo vai bem
E brincamos de nos pegar com os lábios
E a luz que tem gosto de Polaroid
E de longe, dois velhinhos nos sorriem
E a tarde passa devagar