Tot Wanhoop Gedreven
Omringd door duistere krachten
Komt het leven dat ik zo verachte
voorspoedig tot een eind
Dit is het eind van mijn strijd
Donkere wolken beginnen zich te vormen
Eindelijk is het dan zover
Mijn verdorven ziel vult zich met zwartgalligheid
Terwijl ik luister naar het huilen van de wind
Uitzichtloos, er is geen weg meer terug
En ik kan niet langer wachten
Vol weemoed en sombere gedachten
Kijk ik terug op dit verachtelijke leven
Mijn haat is alles wat ik nog heb te geven
Het ultieme dieptepunt bereikt
Eindeloos lang staar ik in een bodemloze put
Onbegrepen, eenzaam en verlaten
De zinloosheid slaat weer toe
Van mijn aardse taken ontheven
En tot wanhoop gedreven
Ik voel het einde naderen,
Mijn verlossing is nabij
Impulsionado pelo Desespero
Cercado por forças sombrias
Vem a vida que eu tanto desprezo
Chegando ao fim, sem mais
Este é o fim da minha luta
Nuvens escuras começam a se formar
Finalmente chegou a hora
Minha alma corrompida se enche de amargura
Enquanto ouço o lamento do vento
Sem saída, não há como voltar
E eu não posso mais esperar
Com saudade e pensamentos sombrios
Olho pra trás nessa vida desprezível
Meu ódio é tudo que me resta pra dar
O ponto mais baixo alcançado
Por um tempo infinito, encaro um poço sem fundo
Incompreendido, solitário e abandonado
A futilidade ataca novamente
Das minhas tarefas terrenas libertado
E impulsionado pelo desespero
Sinto o fim se aproximar,
Minha redenção está próxima