Een Fietstocht
Een fietstocht door het waterland,
ik zing in avondrood
Van twee bejaarden in de sneeuw,
die wachten op de dood
Als ik een jaar of tachtig ben,
kom ik hier zeker terug,
Ik weet dat ik dan prachtig ben,
verweerd met kromme rug.
Ik draag een wollen mutsje
op een wijze kop van leer,
Begin ineens te huilen
want ik voel, ik kan niet meer.
En dan neem jij de auto
en je haalt me van het land,
We rijden met z'n tweeën
naar het westen, naar het strand.
We zien de zon, we zien de zee,
we kijken naar elkaar,
Een laatste kus, een schietgebed,
het afscheid valt niet zwaar.
We zoeken een geschikte plek,
vooruit en dan rechtsaf,
we rijden zonder aarzeling
in het ruime zeemansgraf.
We kiezen een geschikte plek
en kiezen voor de dood
En vinden onze eeuwigheid
bij het laatste avondrood.
Um Passeio de Bicicleta
Um passeio de bicicleta pela terra das águas,
Eu canto no crepúsculo
Sobre dois velhinhos na neve,
Que esperam pela morte.
Quando eu tiver uns oitenta anos,
Com certeza vou voltar aqui,
Sei que estarei lindo então,
Enrugado e com a coluna torta.
Eu uso um gorro de lã
Na cabeça sábia de quem já viveu,
De repente começo a chorar
Porque sinto, não aguento mais.
E então você pega o carro
E me tira desse lugar,
Nós dois dirigimos juntos
Para o oeste, rumo à praia.
Vemos o sol, vemos o mar,
Nos olhamos nos olhos,
Um último beijo, uma oração,
A despedida não é tão pesada.
Procuramos um lugar adequado,
Avançamos e depois à direita,
Dirigimos sem hesitar
Para o amplo cemitério do mar.
Escolhemos um lugar apropriado
E optamos pela morte
E encontramos nossa eternidade
No último crepúsculo.