De laatste vrouw
Zo is het warm, haar handen voelen zacht
Zo is het warm, mijn hoofd in haar schoot
Zo is het warm, haar ogen spreken zacht
Van de doden op het veld, spreken zacht
Van de vernietiging van de steden, het morgenrood
Ze geeft me hoop, haar woorden klinken mild
Ze geeft me hoop, haar hand op mijn wang
Ze geeft me hoop in het donker als ze lacht
Terwijl het stof ons bedekt, als ze lacht en zegt
Ik zag je schuilen, je was zo bang
Het ligt niet aan jou, het is niet jouw fout
Jij bleef over, jij wordt oud
Nu is er stilte na de storm, leegte na de oorlog
Rust, maar niets dat nog bewegen kan
Ze neemt mijn hand en zegt: je kunt me alles vragen
Over vroeger en de oorlog en hoe je verder moet
Ik weet er alles van
En ze zegt: begin maar te lopen
En ze zegt: begin maar te lopen
En ze zegt: begin maar te lopen
Het ligt niet aan jou, het is niet jouw fout
Jij bleef over, jij wordt oud
A Última Mulher
Assim está quente, suas mãos são suaves
Assim está quente, minha cabeça em seu colo
Assim está quente, seus olhos falam suavemente
Sobre os mortos no campo, falam suavemente
Sobre a destruição das cidades, o amanhecer
Ela me dá esperança, suas palavras soam brandas
Ela me dá esperança, sua mão em meu rosto
Ela me dá esperança no escuro quando sorri
Enquanto a poeira nos cobre, quando sorri e diz
Eu te vi se escondendo, você estava tão assustado
Não é culpa sua, não é sua falha
Você ficou, você está envelhecendo
Agora há silêncio após a tempestade, vazio após a guerra
Descanso, mas nada que ainda possa se mover
Ela pega minha mão e diz: você pode me perguntar tudo
Sobre o passado e a guerra e como seguir em frente
Eu sei tudo sobre isso
E ela diz: comece a andar
E ela diz: comece a andar
E ela diz: comece a andar
Não é culpa sua, não é sua falha
Você ficou, você está envelhecendo
Composição: Boudewijn de Groot