395px

A Vigília Noturna

Boudewijn De Groot

De nachtwacht

De stadspoort in het donker dicht
De toren slaat het laatste uur
En langs de grachten vonkt rood licht
Als imitatie-hellevuur
De nachtwacht met z'n blinde kop
Klimt langs de bruggen stijf en grijs
Zijn roep weerkaatst in steeg en slop
Een trage lang vergeten wijs

refr.:
Twaalf, een, ik houd de wacht
De klok heeft geslagen
't Zal spoedig weer dagen
En koud is de nacht

Z'n zachte voetstap in 't plantsoen
Die tweelingschimmen vluchten doet
Trekt slepend door het donkergroen
Hij glimlacht wijs en bitterzoet
Een grijze man ligt op de straat
En zingt zijn lied van brandewijn
Wanneer de nachtwacht langs hem gaat
Dan stemt hij in met het refrein

refr.

Dan wordt de hemel porselein
Het laatste rode licht dat dooft
Bij 't fluiten van de eerste trein
De nachtwacht schudt zijn bruine hoofd
Ontvlucht het zonlicht in een kroeg
En leunend op zijn hellebaard
Verdrinkt hij daar de dag al vroeg
Een dauw van tranen in z'n baard
Hij kan niet leven overdag
Hij vliegt zich in de zon kapot
Geen mens die hem ooit anders zag
Dan als een grote grijze mot

refr.

A Vigília Noturna

O portão da cidade no escuro fechado
A torre marca a última hora
E ao longo dos canais brilha uma luz vermelha
Como um fogo do inferno imitado
A vigília noturna com sua cabeça cega
Sobe pelas pontes rígidas e cinzas
Seu chamado ecoa em becos e favelas
Uma melodia lenta, há muito esquecida

refr.:
Doze, um, eu estou de vigia
O relógio já bateu
Logo vai amanhecer
E a noite está fria

Seu passo suave no parque
Faz as sombras gêmeas fugirem
Arrasta-se pelo verde escuro
Ele sorri de forma sábia e agridoce
Um homem grisalho está na rua
E canta sua canção de conhaque
Quando a vigília noturna passa por ele
Ele se junta ao refrão

refr.

Então o céu se torna porcelana
A última luz vermelha que se apaga
Com o apito do primeiro trem
A vigília noturna balança sua cabeça marrom
Foge da luz do sol em um bar
E apoiado em seu alabarda
Afoga ali o dia cedo
Um orvalho de lágrimas em sua barba
Ele não consegue viver durante o dia
Ele se destrói sob o sol
Ninguém nunca o viu de outra forma
Senão como uma grande mariposa cinza

refr.

Composição: