Οι λέξεις πια δε μου εξηγούν
Oi léxeis pia de mou exigoún
την αλήθεια μου πολύ την αδικούν
tin alítheia mou polý tin adikoún
μα τώρα σπάω τη σιωπή
ma tóra spáo ti siopí
για να πω ξανά πως σ' αγαπώ πολύ
gia na pō xaná pos s' agapó polý
Και ούτε ξέρω εγώ γιατί σε τρόμαξα
Kai úte xéro egó giatí se trómaksa
τι έχω κάνει που σ' έχει κάνει
ti écho káni pou s' échi káni
να φεύγεις μακριά
na févgis makriá
Και πώς το άντεξες να ζεις
Kai pós to ándexes na zís
σκοτώνοντας εμένα
skotónontas eména
στα πόδια βάλ 'το αφού μπορείς
sta pódia vál 'to afou boreís
όπως στο κάθε ψέμα
ópos sto káthe pséma
Κ ι αφού διψάς ζωή να πιεις
K i afou dipsás zoí na pies
σκοτώνοντας εμένα
skotónontas eména
πιες σαν νερό αφού μπορείς
pies san neró afou boreís
του έρωτα το αίμα
tou érota to aíma
Αλλιώς τα βλέπω όλα εγώ
Alliós ta vlépō óla egó
κι αλλιώς τα βλέπουνε τα μάτια σου τα δυο
ki alliós ta vlépoune ta mátia sou ta dýo
μα η αλήθεια είναι βαθειά
ma i alítheia eínai vathiá
κι αυτό που φαίνεται απλά μας απατά
ki aftó pou fainetai aplá mas apatá
Και ούτε ξέρω εγώ γιατί σε τρόμαξα
Kai úte xéro egó giatí se trómaksa
τι έχω κάνει που σ (έχει κάνει
ti écho káni pou s (échi káni
να φεύγεις μακριά
na févgis makriá