Klein Blond Leed
Op grauwe dagen is 't leven wel te dragen
Dan gaat 't naar verhouding nog 't best
Als 't stormt vanuit 't westen
En de meeste mensen binnen zijn
Dan gaat 't relatief nog niet zo rot
Maar als ik de vogels in 't struikgewas hoor fluiten
En de mensen gaan in korte broek naar buiten
Dan springt 't op m'n nek en grijpt 't naar m'n strot
Je loopt bijvoorbeeld door 't park
En daar zit een vrouw met een stijf been
Die een hondje bij zich heeft met maar drie poten
Dat omvalt als je 't aait
Of je bent op weg naar Zandvoort
En je zit vast in 't verkeer
En de auto voor je heeft zo'n handje op een veer
Dat naar je zwaait
Op grauwe dagen is 't leven wel te dragen
Dan sta ik best wel stevig in m'n schoenen
Maar als ik in de regen twee pubers zie staan zoenen
Dan is mijn dag alsnog naar God
Zo'n veldslag van twee beugels en twee tongen
't Gestuntel van zo'n meisje en zo'n jongen
Weerloos in de handen van 't lot
Mijn leed is een hond met een zakdoek om z'n nek
't Is m'n moeder, die op chique bij Van der Valk eet
't Is een stropdan met pianotoetsen
't Is een rondvaartboot die Ronald Koeman heet
Mijn leed is een naakte vent op rolschaatsen, die door 't park rijdt
Met een veter door z'n reet
't Is alledaagse treurnis, mijn leed
't Is geen sterven van de honger
Geen creperen van de pijn
't Is geen rennen voor de oorlog
Mijn leed is relatief klein
't Is geen slepende ziekte
Geen gat in de grond
Mijn leed is zoals ik ben
Mijn leed is klein en blond
Pequeno Sofrimento Loira
Em dias cinzentos a vida até que dá pra levar
Acho que, no fundo, tá tudo bem
Quando venta forte do oeste
E a maioria das pessoas tá dentro de casa
A situação até que não tá tão ruim
Mas quando ouço os pássaros no mato cantando
E a galera sai de bermuda pra fora
Aí a coisa pega e aperta meu pescoço
Você tá, por exemplo, andando pelo parque
E tem uma mulher com a perna dura
Que tem um cachorrinho com só três patas
Que cai quando você faz carinho
Ou você tá indo pra Zandvoort
E tá preso no trânsito
E o carro na sua frente tem uma mãozinha numa mola
Que acena pra você
Em dias cinzentos a vida até que dá pra levar
Eu até me sinto firme nos meus pés
Mas quando vejo na chuva dois adolescentes se pegando
Meu dia já vai pro espaço
Uma batalha de dois copos e duas línguas
Atrapalhados, um menino e uma menina
Indefesos nas mãos do destino
Meu sofrimento é um cachorro com um lenço no pescoço
É minha mãe, que janta chique no Van der Valk
É um dançarino com teclas de piano
É um barco de passeio que se chama Ronald Koeman
Meu sofrimento é um cara pelado de patins, que anda pelo parque
Com um cadarço preso na bunda
É uma tristeza cotidiana, meu sofrimento
Não é morrer de fome
Não é sofrer de dor
Não é correr por causa da guerra
Meu sofrimento é relativamente pequeno
Não é uma doença crônica
Não é um buraco no chão
Meu sofrimento é como eu sou
Meu sofrimento é pequeno e loiro