395px

Ecos do Templo do Destruidor

IC Rex

Kaikuja Tuhoajan Temppelistä

Pyhäkön juureen kohoavat pylväät
Saliin suureen, loistossaan ylväät
Liekit nuolevat marmorin pintaa
Tahto höyrynä taivaisiin virtaa

Kammiossa saarnaa suitsukkeineen
Tuhon pappi kalloineen ja luineen
Ihmisyyden vaikerrus vaimennettu on
Lihassaan kaiverrus, totuus ehdoton

Kuin tuonen varis laulaa yölle
Kunnian korottaa pahuuden työlle
Siskot, veljet saattaa yhteen
Vain korjatakseen ruumislyhteen

Luonnon voimaa mestarilleen
Turmion vanhalle tuokoon
Turhuuden pakottaen polvilleen
Kansat laulaa hän suohon

Tuon kutsuhuudon kun kerran kuulet
Ilolla annat veresi ja luulet
Hänen tulessa tyhjäksi elämäsi tekevän
Vaan rinnaltansa nouset tavoin oppineen, näkevän

Niin syöksin syvyyteen myös itseni päistikkaa
Yön kauheaan tyhjyyteen, syliinsä tulen ja jään
Lopun työtä koskaan ei tekemättömäksi saa
Vaan kuollut sielu ei parannusta kaipaa

Ecos do Templo do Destruidor

Pilares se erguem junto ao santuário
No grande salão, em seu esplendor, estão
Chamas lambem a superfície do mármore
A vontade flui como vapor rumo ao céu

Na câmara, o sacerdote incensa
O padre da destruição com crânios e ossos
O lamento da humanidade foi silenciado
Na carne, uma marca, a verdade é absoluta

Como um corvo da morte canta à noite
Exalta a honra do trabalho maligno
Irmãs, irmãos se reúnem
Só para consertar o corpo em um altar

A força da natureza ao seu mestre
Traga ao velho a ruína
Forçando a vaidade a se ajoelhar
Os povos cantam, ele os leva ao pântano

Quando ouvir esse chamado uma vez
Com alegria você dá seu sangue e acredita
Que em seu fogo ele tornará sua vida vazia
Mas ao seu lado você se levanta como um sábio, que vê

Assim, eu me lançaria ao abismo, de cabeça
Na horrenda solidão da noite, nos braços do fogo e do gelo
O trabalho do fim nunca será deixado de lado
Mas uma alma morta não anseia por cura

Composição: