As noites da Radio Lisboa
Ezpazioan orteaz ertzik ez... lehiotik at
argiak bustitzen du nere ontzia
grabitate ezean nigan oriomen oro
iragana bihurtzen da gardena
Lurraren azala ximeldu zen
harrizko uhinak, plastikozko mende
infinitora narama, ni naiz Ulises
planetaren hautsak haizeak
zabaltzen ditu orbean
Itzalean logelan flexoaren ondoan irratia
bihotz baten taupadak nahasten ziren
Radio Lisboaren emisioez
gauaren azken mugetan... mugan
As Noites da Rádio Lisboa
Ezpazioan orteaz ertzik ez... lehiotik at
as luzes molham meu barco
sem gravidade, tudo se transforma em mim
se torna claro, como um sonho
A superfície da terra se tornou lisa
ondas de pedra, séculos de plástico
indo para o infinito, eu sou Ulisses
as poeiras do planeta
são espalhadas pelo vento
Na sombra do quarto, ao lado do flexo, o rádio
as batidas de um coração se misturavam
com as transmissões da Rádio Lisboa
nos últimos limites da noite... na fronteira