November
Het regent en het is november
Weer keert het najaar en belaagt
Het hart, dat droef, maar steeds gewender
Zijn heimelijke pijnen draagt
En in de kamer, waar gelaten
Het daaglijks leven wordt verricht
Schijnt uit de troosteloze straten
Een ongekleurd namiddaglicht
De jaren gaan zoals ze gingen
Er is allengs geen onderscheid
Meer tussen dove herinneringen
En wat geleefd wordt en verbeid
Verloren zijn de prille wegen
Om te ontkomen aan den tijd
Altijd november, altijd regen
Altijd dit lege hart, altijd
Novembro
Está chovendo e é novembro
Mais uma vez inverte a queda e fere
O coração que a tristeza, mas sempre gewender
Suas dores secretas tem
E no quarto, que deixou
A vida diária é realizada
Parece das ruas sombrias
A luz da tarde incolor
Os anos em que passou
Não há distinção é gradualmente
Mais lembranças entre surdos
E o que é vivido e esperar pacientemente
Perdidos são os primeiros estradas
Para evitar o tempo
Sempre novembro, a chuva sempre
Sempre coração esta vazio, sempre