Linna
haureutesi minut vangitsee
liian syvän jäljen tekee
kaipaus kaiken lukitsee
syvyyteen kääntyy pois menee
kapenee
vaikeudet pintaan nostetaan
nuolenkärjellä poltetaan
sanonnat jotka rauhoittaa
eikä tee liian kipeää
enempää
pimeyden linnaan
en saavu koskaan
sillä sinut jo sain
kaikkeni uhraan
pimeyden linnaan
en saavu koskaan
sillä sinut jo sain
kaikkeni uhraan
vastoinkäymiset kovettaa
vääryyden joutuu toteamaan
muttei siitä sen enempää
niin tärkeä on hetki tää
tiedän tähän kiinni jään
pimeyden linnaan
en saavu koskaan
sillä sinut jo sain
kaikkeni uhraan
pimeyden linnaan
en saavu koskaan
sillä sinut jo sain
kaikkeni uhraan
pimeyden linnaan
en saavu koskaan
sillä sinut jo sain
kaikkeni uhraan
pimeyden linnaan
en saavu koskaan
sillä sinut jo sain
kaikkeni uhraan
Linna
me pegamos e você me prende
faz uma marca muito profunda
saudade tudo tranca
mergulha e se afasta
vai se estreitando
as dificuldades vêm à tona
queimamos com a ponta da flecha
as palavras que acalmam
não fazem doer tanto assim
mais do que isso
no castelo da escuridão
nunca vou chegar
porque já te encontrei
tudo que sou eu dou
no castelo da escuridão
nunca vou chegar
porque já te encontrei
tudo que sou eu dou
as adversidades endurecem
a injustiça a gente tem que encarar
mas não é mais do que isso
esse momento é tão importante
sei que aqui vou ficar
no castelo da escuridão
nunca vou chegar
porque já te encontrei
tudo que sou eu dou
no castelo da escuridão
nunca vou chegar
porque já te encontrei
tudo que sou eu dou
no castelo da escuridão
nunca vou chegar
porque já te encontrei
tudo que sou eu dou
no castelo da escuridão
nunca vou chegar
porque já te encontrei
tudo que sou eu dou