Tyynyyn
Jotakin on kuihtunut
melkein nukahtaa,
jos katsoo liian kaukaa se saavuttaa
Yksin ei voi muutakaan
ne antaa ymmärtää,
ettei sekään riitä, en vielä kiitä
Jotenkin se katkaisee,
jatkuu edelleen
ja sen siirrän pois, vaikka sanottavaa
Alla kauniin pisaran
jostain lähtenyt
muttei perille saapunut koskaan
Silloin saa toivoa taas
saa hukuttaa kasvonsa tyynyyn, painaa hetket puhtauteen
Silloin saa uinua vaan
voi sulkeutua hetkeksi tyynyyn, nähdä yksin valkeuteen
On annettava muutakin
jos aikoo ymmärtää, ettei keneenkään saa liikaa luottaa
Silti mielen halkaisee, jatkuu edelleen
ja hahmot saapuu vielä kuiskaten
Silloin saa toivoa taas, saa hukuttaa kasvonsa tyynyyn
painaa hetket puhtauteen
Silloin saa uinua vaan, voi sulkeutua hetkeksi tyynyyn
nähdä yksin valkeuteen
Almofada
Algo murchou
quase a ponto de adormecer,
se olhar de longe demais, isso alcança
Sozinho não dá pra fazer mais nada
eles fazem entender,
que isso também não é o suficiente, ainda não agradeço
De alguma forma isso corta,
continua ainda
e eu afasto, mesmo tendo o que dizer
Debaixo de uma linda gota
que partiu de algum lugar
mas nunca chegou ao destino
Então posso esperar de novo
posso afundar meu rosto na almofada, pressionar os momentos na pureza
Então posso apenas dormir
posso me fechar por um momento na almofada, ver a solidão na clareza
É preciso dar mais
se quiser entender, que não se pode confiar demais em ninguém
Ainda assim, a mente se parte, continua ainda
e as formas chegam sussurrando
Então posso esperar de novo, posso afundar meu rosto na almofada
pressionar os momentos na pureza
Então posso apenas dormir, posso me fechar por um momento na almofada
ver a solidão na clareza