Dodfard
en fallen drott i hednaland,
en son av det kalla norden.
drapt av spjutets kalla kraft,
en skugga i stridens storm.
horn sjunger samman i vinden,
sorgesanger och minnen kvads,
binds samman vid eldens varme,
vavs in i folkets hjartan.
dodens skepp nu seglar for vind
i lagor som famnar om relingens kant,
rok stiger fran drakens gap
mot skymmningens flammande hav.
den fallnes skepp driver for vind
tard till aska av elden,
hans sista fard over himlens rand
pa bifrost fram mot odens hall.
Queda do Rei
em queda, rei em terra pagã,
um filho do frio norte.
perdido pela força do dardo,
um sombra na tempestade da luta.
chifres cantam juntos ao vento,
canções de luto e memórias entoadas,
se unem ao calor do fogo,
tecendo-se nos corações do povo.
o navio da morte agora navega ao vento
em chamas que abraçam a borda do convés,
a fumaça sobe da boca do dragão
em direção ao mar flamejante do crepúsculo.
o navio do caído flutua ao vento
transformado em cinzas pelo fogo,
sua última jornada além do horizonte
na bifrost rumo ao salão da morte.