395px

torre do lobo

Manegarm

vargtörne

roda tjocka droppar blir till stela tarar
faller fran tornars spets mot en frusen mark
domt blevo blodet vid tornets sting
domd blevo sjalen i tornets namn

likt etter river det i mina adror
vrider sig omfamnande i min sjal
faller in i glomskans stilla ekande varld
blir ett med natten och kylan

:ter star hon i full, nattens bleka gudinna
bringar mig ur min livlosa somn...
vargtorne...

:ter standad fran de sjallosa djupen
ur forvandlingens tunga dvala
fylld av natten och tornets ande...
vansinnet fyller min strupe

vintern i sin bleka skrud
ett regn av rod smarta fargar hennes sloja
roda tjocka droppar blir till stela tarar
beflackar en frusen mark

torre do lobo

goteiras grossas se tornam lágrimas duras
caindo do topo das torres sobre um chão congelado
o sangue foi julgado pela picada da torre
as almas foram condenadas em nome da torre

como veneno, rasga minhas veias
se contorce, abraçando meu xale
cai no mundo silencioso e ecoante do esquecimento
me torno um com a noite e o frio

:ali está ela, plena, a pálida deusa da noite
me tirando do meu sono sem vida...
torre do lobo...

:ali emergindo das profundezas sem alma
da pesada letargia da transformação
cheia da noite e do espírito da torre...
olhar insano preenche minha garganta

o inverno em seu manto pálido
uma chuva de cores vermelhas e dolorosas em seu véu
goteiras grossas se tornam lágrimas duras
manchando um chão congelado

Composição: