Fylgians Dans
stjarnbekladda djup
ovan nyfallen sno
en ode vind
drar sakta bi...
lagger sig sakta
over det kalla
kristallhavets
eviga tocken...
en sista vandring
astad fram i natten
over den frusna marken
genom raets rike...
dessa sollosa timmar i ensamhet
i skuggan av mitt inre
under manars full
dessa sollosa timmar i ensamhet
min kropp blir mitt inre
trader i fylgians hamn
foljer i dess dans
drankt av de silverne tarar
som faller om natten
vacker en del av mig
som dvaljs i tystnad
likt en gackande skugga
i sjalens vav...
Dança dos Fylgian
coberta de estrelas profundas
acima da neve recém-caída
um vento solene
sopra devagar...
se acomoda lentamente
sobre o frio
do mar cristalino
eternas névoas...
uma última caminhada
avançando na noite
o sobre o solo congelado
pelo reino do gelo...
essas horas ensolaradas na solidão
na sombra do meu interior
sob a lua cheia
essas horas ensolaradas na solidão
meu corpo se torna meu interior
navega no porto dos fylgian
segue na sua dança
embriagado pelas lágrimas prateadas
que caem à noite
acorda uma parte de mim
que dorme em silêncio
como uma sombra vagante
na teia da alma...