Vetrarmegin
Ur ett gap, malströmmars djup,
is och eld, storm och hav.
Begynnelsens tid, urvärldar två,
sol och måne, liv och död.
Urds väv, eldens glöd,
månens ljus, vid trädets fot.
Blod till jorden, vilja och offer,
ögats syn, i brunnens djup.
Nedan Hel, thursars värld,
köld och mörker, evig is.
Eli vågor, Hvergelmers djup,
kraftfulla väsen, visdomens härd.
Urds väv, isens djup,
snöns ljus, vid bergets fot.
Blod till jorden, vilja och offer,
ögats syn...
Vinterns kalla hjärta, nedan Hel.
Urväsens visdom, thursars makt.
Köldens bleka rike, evig natt
Ur isen sprungen, kaosets kraft.
Skuggor ur tiden, vetrarmegin.
Viskar i vinden, vetrarmegin.
Om eld och is, vetrarmegin.
Kaoset i evighetens gap...
Ovan jord, ifrån thursars värld,
kaos och kyla, evig is...
Ur frusen sömn, visdom bringad hem,
vinterns megin, is och eld...
Força do Inverno
De um abismo, profundezas de redemoinhos,
gelo e fogo, tempestade e mar.
Tempo do começo, dois mundos primordiais,
sol e lua, vida e morte.
A teia de Urðr, o brilho do fogo,
a luz da lua, aos pés da árvore.
Sangue à terra, vontade e sacrifício,
a visão do olho, nas profundezas do poço.
Abaixo, Hel, o mundo dos gigantes,
frio e escuridão, gelo eterno.
Ondas de Eli, profundezas de Hvergelmir,
seres poderosos, o forno da sabedoria.
A teia de Urðr, as profundezas do gelo,
a luz da neve, aos pés da montanha.
Sangue à terra, vontade e sacrifício,
a visão do olho...
O coração frio do inverno, abaixo de Hel.
A sabedoria dos seres primordiais, o poder dos gigantes.
O reino pálido do frio, noite eterna
Surgido do gelo, a força do caos.
Sombras do tempo, força do inverno.
Sussurram no vento, força do inverno.
Sobre fogo e gelo, força do inverno.
O caos no abismo da eternidade...
Acima da terra, do mundo dos gigantes,
caos e frio, gelo eterno...
Da sono congelado, sabedoria trazida para casa,
a força do inverno, gelo e fogo...
Composição: Erik Grawsiö / Jonas Almqvist / Pierre V. Wilhelmsson