Negghia
Paesanti chi comu lu tempu fannu la vegghia a lu cori di la negghia pi taliari si c'è un muru
ca ni nega lu futuru
comu furmichi senza abbentu
chi carrianu lu furmentu
ammuttamu sulu cu li mani
suli, trasi culi mani
la negghia arrassi...
quannu spunta la matina
accarizzi l'acquazzina
e sta terra s'arruspigghia
e addiventa meravigghia
quantu pinzeri hannu circatu lu cori di la negghia
quanti vrazza hannu pruvatu ad abbattiri stu muru
quantu cori..
Negu
Pesados, quem como o tempo faz a vigília no coração do negrume pra ver se há um muro
que nos nega o futuro
como formigas sem abrigo
que carregam o grão
só conseguimos com as mãos
só, entra com as mãos
o negrume arrasa...
quando amanhece a manhã
acaricia a chuva
e esta terra se desperta
e se torna maravilha
quantos pensamentos têm buscado o coração do negrume
quantos braços tentaram derrubar este muro
quanta coragem...