Luo Nahka Luo Sisus
Työnnän pääni puunkoloon, huudan voimien takaa
Huuto itkua, itkussa naurua, tunnen kehoni liikkeet
Mielen muurit ja toimen rajat, taipuu tahtoni lihani vaateisiin
Elän ihmisiksi, ihmettelen eläimenä
Suurin kysymys edelleen miksi
Kadotkoon taito
Taito kysyä tekojen hintaa
Tahdon vain olla ja hengittää
Anna sanan kadota huulilta, lain hävitä paperilta
En käänny taakse katsomaan
Riistän pelolta avaimet, kaadan valtaistuimet
Suistan mieleni viholliset
Mitä sillä voitan, mitä sillä saan
Jos kättelyn laistan, nuuhkin sen sijaan
Unohdan aivot ja keskityn sydämeen
Tunnen järkeni kyllä, vaan poissaolollaan
Vaisto itseään tykö tekee, siispä saa
Tietoni taidoille sijaa antaa
Riistän pelolta avaimet, kaadan valtaistuimet
Suistan mieleni viholliset
Kaikotkoon pelko kauas
Kaikotkoon
Pele a Pele
Empurro minha cabeça na árvore, grito por trás das forças
Grito de choro, no choro há risadas, sinto meu corpo se mover
As muralhas da mente e os limites da ação, minha vontade se dobra às exigências da carne
Vivo como gente, me espanto como um animal
A maior pergunta ainda é o porquê
Que se perca a habilidade
A habilidade de perguntar o preço das ações
Só quero ser e respirar
Deixa a palavra sumir dos lábios, a lei desaparecer do papel
Não vou olhar pra trás
Arranco as chaves do medo, derrubo os tronos
Desvio os inimigos da minha mente
O que ganho com isso, o que consigo
Se eu evitar o aperto de mão, em vez disso, eu cheiro
Esqueço a razão e me concentro no coração
Sinto minha razão, mas está ausente
O instinto se aproxima de si mesmo, então permite
Que meu conhecimento dê espaço às habilidades
Arranco as chaves do medo, derrubo os tronos
Desvio os inimigos da minha mente
Que o medo se afaste para longe
Que se afaste