Viimeinen Laulu Kuolemasta
Ehkä veisaa jumalasta tai ihmisen pojasta
jotain kummaa tarinaa suustaan ulostaa
ristinmerkin piirtää
odottamaan jää
anelee ihmettä joka synneistään päästää
Anna meille meidän
jokapäiväinen annos itsesääliä ja vihaa
anna meille poikasi verta
ristillä riippunutta lihaa
Aamen
hän lopettaa
itkuun purskahtaa
uskonsa mittainen mies epätoivoon sukeltaa
Tarinassa tässä viime hetket elämässä
tuhlaa hurskas uskovainen kuolinvuoteen kasteluun
Jumalaansa kiittää
tuskaa täällä riittää
elon iltaruskoon arvokkuutensa maatuu
Viimeinen laulu kuolemasta
ainoasta
laulu tuonelan Jumalasta
oikeasta
yli virran kantajasta
saattajasta
armahduksen antajasta
A Última Canção sobre a Morte
Talvez cante sobre Deus ou o filho do homem
algo estranho que sai de sua boca
desenha a cruz
fica esperando
implora por um milagre que o liberte de seus pecados
Dá-nos o nosso
pão diário de autopiedade e ódio
dá-nos o sangue do teu filho
a carne pendurada na cruz
Amém
ele termina
em um choro descontrolado
um homem de fé mergulha no desespero
Na história aqui, os últimos momentos da vida
um devoto religioso desperdiça a cama de morte
agradece a seu Deus
a dor aqui é abundante
na dignidade do crepúsculo da vida, se desfaz
A última canção sobre a morte
a única
canção do Deus do além
a verdadeira
sobre o portador do rio
o guia
o doador da misericórdia