La Sitiera

La Sitiera
Sitiera mía,
dime qué has hecho
de nuestro dulce hogar,
Cuna que un día
fue la alegría
de todo aquel sitial.

Lágrimas vierte la sitiería
que tiende a desolar,
(Lá-gri-mas vier-te de-so-lar,)
Y es por no verte
reina, que un día
fuiste de aquel lugar.

Ya el jilguero se alejó,
de aquel frondoso algaaarrobo,
y hasta la mata de jobo
nos da muestra de dolor,
Pues la Sitiera se ha marchado
Y yo enamorado lloro por su amoooor,
y es para la sitiería
cual si fuera un día
al que le falta el sol


Ya el jilguero se alejó, de aquel frondoso algarrobo...


Ven sitiera por favor,
ven de nuevo a mi reeetiro,
y gozaremos de amor
al son del timple y eeel güiro.

Ven Sitiera por favor,
Ven de nuevo a mi retiro,
Y gozaremos de amor
Al son del timple y del güiro.

La Sitiera

O Sitiera
Sitiera mina
Diga-me o que você fez
o nosso doce lar
Um berço dias
era a alegria
de todos os que stall.

Lágrimas derramadas sitiería
que tende a desolada,
(LA-gri-mais Fri-chá-so-lar)
E não é ver
rainha um dia
você foi a partir desse lugar.

Desde o pintassilgo foi embora,
de que algaaarrobo exuberante,
e até mesmo assassinatos de jobo
amostra nos dá dor,
Para o Sitiera está desaparecido
E eu grito para o seu amoooor amor,
e é para o sitiería
se fosse um dia
que não tem o sol


Desde o pintassilgo, que se afastou de alfarroba folhas ...


Venha Sitiera por favor
voltar ao meu reeetiro,
amor e irá desfrutar
ao som de Timple enrole e guiro.

Venha Sitiera por favor
Voltar para a minha aposentadoria,
E alegrar-se com amor
Quando o tiple e guiro.

Composição: Rafael Lopez