Vor ás
Niflheimur skelfur, skerandi hófa hljóð
Gnæfir yfir þruman nú, inn að beini nýsir í
Ríður af stað, á ný, í heljargripinu
Fæddur á ný sem tröll af himnum ofan
Nú um langan vetur hatur herjar á
Nú þokan hylur bál
Kom nú, áfram gakk, hann dó fyrir syndir sínar
Hneit þar í hjartastað, guðirnir vaka í nótt
Blæðir nú og fælir frá
Nú er þokan fríð að sjá
Nú skín í vargsins rauða kok er bíður hann
Æsir ríða endilanga vetrarbraut
Nú logar jörð, brennur hjörð
Vítiseldar, lakagígar, krafla blæðandi
Hinn hvíti ás, nú fallinn er
Úlfur gleypir sól og stjörnur deyja í nótt
Antes do Fim
Niflheim treme, ecoando os cascos
Ruge sobre a tempestade agora, um novo frio se instala
Cavalgando de novo, na armadura do inferno
Renascido como um monstro dos céus
Agora, durante um longo inverno, o ódio ataca
Agora a neblina encobre a fogueira
Vem agora, avante, ele morreu por seus pecados
Atingido no coração, os deuses vigiam esta noite
Sangra agora e afasta-se
Agora a neblina é bela de se ver
Agora brilha na garganta vermelha do lobo que espera
Os deuses cavalgam pela galáxia de inverno
Agora a terra queima, o rebanho arde
Fogo do inferno, lagos de lava, Krafla sangrando
O branco deus, agora caiu
O lobo devora o sol e as estrelas morrem esta noite