Machteloos Bestaan
Starend met kleurloze ogen
Naar wat morgen lijkt te zijn
Zie ik alles voorbij gaan
Alles wat ooit geschiedde
Ons bestaan verzonken in deze vloed van ijs
Rijken in vorst getooid
In de vorst door ons bestaan voortgebracht
Het ontwaken van de wereld
Nooit beleefd door vlees en bloed
Enkel bereisd in onze diepste dromen
Waaruit we schreeuwend ontwaakten
De ijzige storm voor de stilte breekt aan.
Zoals de wereld is geschapen
Zal ze ook vergaan
De poorten des doods reeds geopend
Ons leven schiep de dood
Aanschouw nu Gods creatie: de mensheid in een glanzend kleed van ijs
Ik heb de geur des doods geroken
In deze grote leegte
Geen venster vertoont hier een glimp van de dag of de nacht
Geen schaduw die deze plaats verkleurt
Geen licht dat hier flikkert
Enkel grauwe mist die mijn ziel verteert en beheert
Starend met bevroren ogen, ons leven schiep de dood…
São impotentes
Olhando com olhos incolores
No que parece ser amanhã
Eu vejo tudo passar
Tudo o que já aconteceu
Nossa existência perdeu nesta avalanche de gelo
Rico em gelo adornada
Na geada produzido por nossa existência
O despertar do mundo
Nunca experimentei por carne e sangue
Só viajaram em nossos sonhos mais profundos
O que acordou gritando
A tempestade de gelo para quebrar o silêncio.
Como o mundo foi criado
Será que vão morrer
As portas da morte foi aberto
Nossa vida criou a morte
Eis que agora a criação de Deus: a humanidade em um vestido brilhante de gelo
Eu cheirava o cheiro da morte
Neste grande vazio
Nenhuma janela exibe aqui um vislumbre do dia ou da noite
Não desaparecendo sombra que este local
Sem luz que pisca aqui
Apenas névoa cinzenta que devora a minha alma e gerencia
Olhando com olhos congelados, nossas vidas criou a morte ...