395px

Teu Aberto e Exposto

Veldhuis & Kemper

Te Open En Bloot

Ze was verbaast dat de man
Die ze goed dacht te kennen
Van de werken daarna
Zichzelf verzonnen had

Het was de plan van de man
Waar ze nooit aan zou wennen
Geen licht meer op straat
Ze is alleen in de donkere stad

In de stad die te groot was
Niet als de dood was
Te open bloot was
Maar dat nooit aan haar lag
Omdat ze niet wilde zien
Maar geloven wat ze zag

Ze had gedacht dat nu nou ze ouder en wijs was
De tijd wel voorbij was dat het d'r tegen zat
Maar de glans die ze aanzag vergoud van zwegen
Geen glans meer op straat alleen in de glansloze stad

In de stad die te groot was
Niet als de dood was
Te open bloot was
Maar dat nooit aan haar lag
Omdat ze niet wilde zien
Maar geloven wat ze zag

Verrast door zichtzelf
Dat ze leeg en alleen is
Terwijl ze het stiekem wel wist
Ze had zich vaak voorgenomen
Hier nooit meer te komen
Maar even zo vaak gemist
Ze had hem willen vertellen
Haar niet meer te bellen
Maar steeds had ze anders beslist
Ze wordt van achter haar naam
En ze gaat harder lopen boos op zichzelf
Omdat ze niets heeft doorgehad
Ondanks alles verhalen gewoon blijven hopen
Geen hoop meer op straat in de hopeloze stad

In de stad die te groot was
Niet als de dood was
Te open bloot was
Maar dat nooit aan haar lag
Omdat ze niet wilde zien
Wat iedereen al zag

Ze waant zich alleen
Als ze kijkt naar zichzelf
In de spiegel van water op straat
Ze bedenkt hoe ze ooit zeker wist dat ze nooit
Maar daarvoor is het nu te laat
Ze besluit daar die nacht dat ze niets meer verwacht
Dat het al eeuwen zo gaat
Omdat het al eeuwen lang zo gaat
Omdat het eeuwen al zo gaat
Omdat het eeuwen al zo gaat

Teu Aberto e Exposto

Ela ficou surpresa com o homem
Que achava que conhecia bem
Depois das coisas que aconteceram
Ele mesmo se inventou

Era o plano do cara
Que ela nunca ia se acostumar
Sem luz nas ruas
Ela está sozinha na cidade escura

Na cidade que era grande demais
Não como a morte era
Era muito aberto e exposto
Mas isso nunca foi culpa dela
Porque ela não queria ver
Mas acreditava no que via

Ela pensou que agora, mais velha e sábia
O tempo de dificuldades tinha passado
Mas o brilho que ela via era só uma ilusão
Sem brilho nas ruas, só na cidade sem brilho

Na cidade que era grande demais
Não como a morte era
Era muito aberto e exposto
Mas isso nunca foi culpa dela
Porque ela não queria ver
Mas acreditava no que via

Surpresa consigo mesma
Por estar vazia e sozinha
Enquanto secretamente sabia
Ela sempre se prometeu
Nunca mais voltar aqui
Mas tantas vezes sentiu falta
Ela queria contar a ele
Para não ligar mais pra ela
Mas sempre decidia diferente
Ela se afasta do seu nome
E começa a andar mais rápido, brava consigo mesma
Porque não percebeu nada
Apesar de tudo, as histórias continuam a dar esperança
Sem esperança nas ruas, na cidade sem esperança

Na cidade que era grande demais
Não como a morte era
Era muito aberto e exposto
Mas isso nunca foi culpa dela
Porque ela não queria ver
O que todo mundo já via

Ela se sente sozinha
Quando olha para si mesma
No espelho de água na rua
Ela pensa em como um dia teve certeza de que nunca
Mas agora é tarde demais
Ela decide naquela noite que não espera mais nada
Que já faz séculos que é assim
Porque já faz séculos que é assim
Porque já faz séculos que é assim
Porque já faz séculos que é assim

Composição: