Tokikvad
Frá Því langliðinn aldir
Enn lifir Þau
Minningarnar Tokas
Ok vestanferðnar hans
Broðr Nafnir
I vestanviking
Æva ekki nár heimaströndi
Nafni risti sein disi
Aftir toka brudur si
Steininn risi Nafnir
Ok hann risti runar Því
Æsirinn bœnheyrðusk hánum;
Steininn skal álegr standa
Leyf hánum álengr standa
Leyf hánum eigi sveima
Æsirinn bœnheyrðusk hánum;
Steininn skal álegr standa
Nafni risti sein disi
Aftir toka brudur si
Han uarÞ uistr tuÞr
Hvárt veitið Þér meirr, hvat?
Tokikvad
Por muito tempo, os antigos
Ainda vivem
As memórias se elevam
E suas jornadas a oeste
Irmão Nafnir
No oeste viking
Nunca se esqueça da terra natal
Nafni gravou seu destino
Atrás da névoa, sua irmã
A pedra ergueu Nafnir
E ele gravou runas ali
Os deuses ouviram seu clamor;
A pedra deve permanecer firme
Deixe-o permanecer firme
Deixe-o não vagar
Os deuses ouviram seu clamor;
A pedra deve permanecer firme
Nafni gravou seu destino
Atrás da névoa, sua irmã
Ele se tornou um grande guerreiro
Você nos dá mais, não é?