Sanrı
Gün yeni doğarken odanın balkonuna
Sabahın ilk kahvesi doluyor yanaklarına
Birkaç saat daha var seslerin çoğalmasına
Bakir telaşlar için insanların uyanmasına
Her Ankara sabahı gibi belki biraz üşüyorsun
Ama olsun eskiden beri üşümeyi seviyorsun
Çöpleri karıştıran sokak kedileri gibi
Kurcalıyorsun farketmeden geçmişteki günleri
Çocukluğun sessizce tırmanıyor kucağına
Şöyle bir gülümsüyor kıvırcık saçlarıyla
Babanı andırıyor sanki bu sessiz duruşuyla
Ve ne kadar eksildiğini hatırlatıyor sana
Ne kadar güzelmişsin, hayat henüz çırılçıplak
Hiçbir şey el değmemiş, günler birer salıncak
Seni unutmuyor büyüdüğün sokaklar
Dokunuyor arkadan gözyaşına, rüzgarıyla.
Alucinação
Dia varanda sala de novo ao nascer do sol
Bochechas cheias de café da manhã
A proliferação de vozes têm mais do que algumas horas
Cobre para despertar as pessoas de barulho
Cada manhã, talvez um pouco üşüyorsun Ancara
Mas se você gosta de frio antigamente
Scavenger, como gatos vadios
No passado, sem perceber Kurcalıyorsun
Volta a infância silenciosamente sobe
Ele está sorrindo, cabelos encaracolados, um
Postura tranquila é uma reminiscência do seu pai se fossem
E lembrá-lo o quanto falta,
Quanto güzelmiþ, a vida só nu
Nada é intocável, balançar por um dia
As ruas não se esqueça que eu cresci
Tocando as lágrimas, o vento.