Dissolution (In The Sands Ov Time) - Νεκροπολις
Ο ετοιμοθάνατος ήλιος
Έβαφε τα σύννεφα σε χρώμα απελπισίας
Απόψε τα άστρα είναι βαριά
Δεν υπάρχει ελπίδα πια
Οι θεοί έβαλαν τις μάσκες
Και άρχισαν το ταξίδι τους
Πάνοπλοι, τρομεροί, αμείλικτοι
Οι δρόμοι γέμισαν από λειτανίες
Παράξενους επιτάφιους
Κόκκινους εσταυρωμένους
Σου δηλώνει αιώνια λατρεία
Αναζήτησέ την στη Γεσθημανή
Μάταια η μαγική της φύση
Η εξάπλωση του πόθη
Ακατανόητη στον έμπειρο μύστη
Παρίας, στον ουρανό, εδώ, βασίλισσα
Στην τελετή του ζευγαρώματος
Το αγγιγμά της, μέθη για το εκκλησίασμα
Ταπεινώνει τα ιερά
Σχίζει το Περοκέθ
Με τον αυλό της κάνει τους βασιλιάδες σκλάβους
Του πάθους πάντοτε υπηρέτης
Με έκανε σκλάβο της
Όταν δρασκέλισα την πύλη
Μα δεν είδα παρά μία μάσκα
Ένα ψυμίθιο
Και μέσα, έχασκε το Χάος
Ακέφαλος, περιμένω μύρα
Ακίνητος, με στέψανε Μεσσία
Ο αργοπορημένος Νυμφίος
Έφτασε επιτέλους
Εν τω μέσω της επόμενης
Μαύρης νυκτός
Δεν φέρνω συγχώρεση
Με αίμα θα πλυθείτε
Αίμα και στάχτη
Θα μαυρίσουν το στόμα και τα σπλάχνα σας
Δοχεία έσπασαν, ένα μένει
Μα το σκαρί παρασύρθηκε στις θάλασσες της Μοίρας
Ανέρχομαι, Μητέρα
Το δεξί μου μάτι ακίνητο
Το αριστερό, στραμμένο στον Καθρεφτη
Αψηφά την κατανόηση
Αυτός που πέρασε την πύλη
Ο Αήττητος
-Πού πηγαίνεις?
-Ανατολικά
-Τι ζητάς?
-Τη Φώτιση
-Αιώνια επέστρεφε
-Πάντα Ανατολικά
-Προς την Πηγή
Το άνοιγμα της Πύλης
Δράκοι συστέλλονται σε ένα στιγμιαίο Ηλιοστάσιο
Η ομορφιά σου αψηφά την κατανόηση
Το πέρασμα της Πύλης
Φρουροί γκρεμίζουν τα είδωλα
Το Κρασί της Εκμέκ
Το Χάδι της Μπαμπαλόρουμ
Το Μάτι του Ώρου
Χαίρε Τιαμάτ
Κυρία του Βυθού
Η Πύλη είναι ο κόλπος σου
ΑΙΩΝΙΑ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
Dissolução (Nas Areias do Tempo)
O sol moribundo
Pintava as nuvens de cor de desespero
Esta noite as estrelas estão pesadas
Não há mais esperança
Os deuses colocaram suas máscaras
E começaram sua jornada
Armados, temíveis, implacáveis
As ruas se encheram de litanias
Estranhos epitáfios
Vermelhos crucificados
Te declara adoração eterna
Busque-a em Getsêmani
Em vão sua natureza mágica
A propagação do desejo
Incompreensível ao experiente místico
Pária, no céu, aqui, rainha
Na cerimônia do acasalamento
Seu toque, embriaguez para a congregação
Humilha os sagrados
Rasga o Peroketh
Com seu flautim faz os reis escravos
Sempre servente da paixão
Fez de mim seu escravo
Quando atravessei o portão
Mas não vi nada além de uma máscara
Um espectro
E dentro, o Caos se abria
Sem cabeça, espero mirra
Imóvel, me coroaram Messias
O noivo atrasado
Finalmente chegou
No meio da próxima
Noite negra
Não trago perdão
Com sangue vocês serão lavados
Sangue e cinzas
Vão escurecer sua boca e suas entranhas
Vasos quebraram, um permanece
Mas a embarcação foi arrastada pelos mares do Destino
Eu subo, Mãe
Meu olho direito imóvel
O esquerdo, voltado para o Espelho
Desafia a compreensão
Aquele que passou pelo portão
O Invencível
- Para onde você vai?
- Para o leste
- O que você busca?
- A Iluminação
- Sempre retorne
- Sempre para o leste
- Em direção à Fonte
A abertura do Portão
Dragões se contraem em um instante de Solstício
Sua beleza desafia a compreensão
A passagem do Portão
Guardas derrubam os ídolos
O Vinho da Ekmeq
O Toque da Babalorixá
O Olho do Horus
Salve Tiamat
Senhora do Abismo
O Portão é seu colo
RETORNO ETERNO