Pranvera
Një çast dhe asgjë s'është më si dikur
Një fjalë që vrau më shumë se një gur
Një vit që, për çdo ditë, më shtohet malli
Një jetë porsi i vdekur për së gjalli
Ditë e natë statujë unë qëndroj te dera
Pres më kot një ditë që të çel' pranvera
Bjer, o shi, ti bjer dhe kujtimet laji
Dil, o Diell, ti dil, edhe lotët thaji
Një peng për një më fal që s'u tha kurrë
Një plagë që mbeti hapur nën lëkurë
Një vit që, për çdo ditë, më shtohet malli
Një jetë, por si i vdekur për së gjalli
Ditë e natë statujë unë qëndroj te dera
Pres më kot një ditë që të çel' pranvera
Bjer, o shi, ti bjer dhe kujtimet laji
Dil, o Diell, ti dil, edhe lotët thaji
Ditë e nët statujë unë qëndroj te dera
Pres më kot një ditë që të çel' pranvera
Bjеr, o shi, ti bjer dhe kujtimet laji
Dil, o Diеll, ti dil, edhe lotët thaji
Primavera
Um momento e nada é mais como antes
Uma palavra que machucou mais do que uma pedra
Um ano que, a cada dia, a saudade aumenta
Uma vida como se morta em plena vida
Dia e noite, estátua eu fico na porta
Espero em vão por um dia em que a primavera se abra
Chuva, caia, caia e lave as lembranças
Sol, apareça, apareça, e seque as lágrimas
Uma mágoa por um perdão que nunca foi dito
Uma ferida que permanece aberta sob a pele
Um ano que, a cada dia, a saudade aumenta
Uma vida, mas como se morta em plena vida
Dia e noite, estátua eu fico na porta
Espero em vão por um dia em que a primavera se abra
Chuva, caia, caia e lave as lembranças
Sol, apareça, apareça, e seque as lágrimas
Dia e noite, estátua eu fico na porta
Espero em vão por um dia em que a primavera se abra
Chuva, caia, caia e lave as lembranças
Sol, apareça, apareça, e seque as lágrimas