Galicia Calidade
krais,krais¡Representando Galicia!
Esquibando charcos,
micrófonos mojados,
en las calles bajo lluvias con las botas empapadas.
Tardes grises,
noches frías,
botelladas cotidianas,
¡La Coruña es la provincia!
Galicia: Tierra de sueños.
Los bares son dueños de los perros callejeros
que habitan la región de las meigas.
Pueblo tras pueblo,
os ríos, as fontes ¿sabes?
¡Represento lo que siento por Galicia calidade!
Cerca del mar viví,
desde que era un niño,
pillando grandes ciegos.
Nuestro vino el Albariño
¡un buen vino para el frío!
Y el abuelo de la boina
sabe más que nadie la cuestión meteorológica.
Gente inteligente,
aqui en el noroeste,
importantes músicos,
instrumentos típicos de norte a sur.
¡Y la gaita sonando mientras ondea la bandera blanquiazul!
En autobus por:
Coruña, Vigo,
Lugo, Orense.
¡Ámbito kinitoh y Galicia asta la muerte!
¿Viste? Las caras muy alegres,
aunque el cielo este triste...
y eso solo pasa aquí,
y un paraguas siempre a mano
¡acompañado de un buen whisky!
Aqui no hay crisis,
porque una buena queimada
¡y las brujas no se acercan!
¡Recuerda! las cosas como rosas,
¡yo lo veo todo como tojos,
y los clavo en vuestros ojos!
Miles de gallegos empuñaron nuestro cántico,
y yo sigo rulando a los pies del mar Atlántico
y a fundir el plástico.
¡Es tierra comunista!
Llena de artistas, emigrantes de Galicia
¡Suerte en vuestra vida
despues de haber partido de la tierra prometida!
Piedras mojadas,
Santiago de Compostela,
que la vida en este asfalto se congela.
Elas xa se encargan de vende-la miña sorte,
campos verdes, marisco (¡Finisterre!).
Costa da morte
La Coruña bajo nubes,
la ciudad de las luces,
¡creces tres veces en este océano de peces de colores!
Gaviotas, playas,
torres de Hércules
¡necesitas colegas que te den licores!
Mejor es
que te mejores, a realidade
non é casualidade
¡Ben Galicia é calidade!
Riazor,
a ola que rompe na cidade,
van de sabios labios que saben a Dios,
míos ríos de ritmos,
nós ímonos de bares.
Las calles de los vinos, aldeas, centollos, verdes lares...
¿Que din os rumorosos na costa verdencente?
¡Es evidente que Galicia mueve gente!
Galicia, mi gente,
mi corazón, mi mente,
mi alma aquí arriba permanece caliente,
en la punta del país fumando hachís,
observando este cielo siempre de color gris.
En Galicia Calidade,
en sitios de bondade,
en Lugo y Santiago, hacen buen rap y yo lo hago.
En Orense y Ferrol también ¡con poco sol!
¡Nunca metas a nadie a hacer el mongol!
Pontevedra y Vigo siguen reales
y yo lo sigo entregándome al Hip-Hop
y a los Be Boys que estan conmigo
desde la Gallaecia, la que Dan y Kos aprecian.
Por fascistas franquistas tachada de tierra necia...
Aqui sigo rapeando,
fumando y privando con Kain
y Krais borracho caminando.
Y este poema casi ha acabao en el charco de este lado
se lo dedico a Jorge Aldeao...
Que sé que te a gustao.
Galícia de Qualidade
krais, krais! Representando a Galícia!
Desviando de poças,
microfones molhados,
nas ruas sob chuvas com as botas encharcadas.
Tardes cinzentas,
noites frias,
boteladas do dia a dia,
¡A Coruña é a província!
Galícia: Terra de sonhos.
Os bares são donos dos cães de rua
que habitam a região das meigas.
Povo após povo,
os rios, as fontes, sabe?
¡Represento o que sinto pela Galícia de qualidade!
Perto do mar vivi,
desde que era criança,
pegando grandes peixes.
Nosso vinho, o Albariño,
¡um bom vinho para o frio!
E o avô de boina
sabe mais que ninguém sobre a questão do tempo.
Gente inteligente,
aqui no noroeste,
músicos importantes,
instrumentos típicos de norte a sul.
¡E a gaita tocando enquanto a bandeira azul e branca tremula!
De ônibus por:
Coruña, Vigo,
Lugo, Orense.
¡Âmbito kinitoh e Galícia até a morte!
¿Viu? As caras muito alegres,
mesmo que o céu esteja triste...
e isso só acontece aqui,
e um guarda-chuva sempre à mão
¡acompanhado de um bom whisky!
Aqui não há crise,
porque uma boa queimada
¡e as bruxas não se aproximam!
¡Lembre-se! as coisas como rosas,
¡eu vejo tudo como espinhos,
e os cravo nos seus olhos!
Milhares de galegos empunharam nosso cântico,
e eu sigo rodando aos pés do mar Atlântico
e a derreter o plástico.
¡É terra comunista!
Cheia de artistas, emigrantes da Galícia
¡Sorte na sua vida
depois de ter partido da terra prometida!
Pedras molhadas,
Santiago de Compostela,
que a vida neste asfalto se congela.
Elas já se encarregam de vender a minha sorte,
campinas verdes, frutos do mar (¡Finisterre!).
Costa da morte
A Coruña sob nuvens,
a cidade das luzes,
¡cresce três vezes neste oceano de peixes coloridos!
Gaivotas, praias,
torres de Hércules
¡você precisa de amigos que te deem licores!
Melhor é
que você melhore, a realidade
não é casualidade
¡Bem, Galícia é qualidade!
Riazor,
a onda que quebra na cidade,
vêm de lábios sábios que sabem a Deus,
meus rios de ritmos,
nos vamos de bares.
As ruas dos vinhos, aldeias, centollos, lares verdes...
¿O que dizem os rumorosos na costa verdinha?
¡É evidente que a Galícia movimenta gente!
Galícia, meu povo,
meu coração, minha mente,
minha alma aqui em cima permanece quente,
na ponta do país fumando haxixe,
observando este céu sempre cinza.
Na Galícia de Qualidade,
em lugares de bondade,
em Lugo e Santiago, fazem bom rap e eu faço.
Em Orense e Ferrol também ¡com pouco sol!
¡Nunca meta ninguém pra fazer o mongol!
Pontevedra e Vigo continuam reais
e eu sigo me entregando ao Hip-Hop
e aos Be Boys que estão comigo
desde a Gallaecia, a que Dan e Kos apreciam.
Por fascistas franquistas tachada de terra tola...
Aqui sigo rimando,
fumando e curtindo com Kain
e Krais bêbado caminhando.
E este poema quase acabou na poça deste lado
especialmente pra você, Jorge Aldeao...
Que sei que você gostou.