Da ne bješe Nikšićana
Тамо поред плавог мора, борила се Црна Гора
Кад је било стани пани, стиzали су Никшићани
Када оно борба поче код Гораждa и код Фоче
Реци сестро, горска вило, како ли је тамо било
И по киши и по блату, Дубровнику и Цавтату
И Конавли и Чилипи, Црногорци кад зашкрипи
Да не бјеше Никшићана и момака из Берана
Увело би наше цвијеће код Требиња и Билеће
Да не бјеше див-јунака са Ловћена и Жабљака
По гранама пало инје, ајмо браћо на Цетиње
Колашинци моји мили, јуначине вазда били
Ђе најлепша свиће зора, тамо испод Дурмитора
Se Não Fossem os de Nikšić
Lá perto do mar azul, Montenegro lutou
Quando a situação ficava tensa, os de Nikšić chegavam
Quando a batalha começou perto de Goražde e de Foča
Diga, irmã, fada da montanha, como foi lá
Na chuva e na lama, em Dubrovnik e Cavtat
E Konavli e Čilipi, quando os montenegrinos se destacam
Se não fossem os de Nikšić e os rapazes de Berane
Nossas flores murchavam perto de Trebinje e Bileće
Se não fossem os heróis selvagens de Lovćen e Žabljak
O gelo cai nos galhos, vamos irmãos para Cetinje
Meus amigos de Kolašin, sempre foram valentes
Onde o amanhecer é mais bonito, lá embaixo de Durmitor