El primer arbre del bosc
Era un lloc petit, no hi cabien els mobles
La finestra, un quadre exacte d'en Magritte
El sofà es mirava la novel·la
I en va perdre el fil
I passaven nits com passen els cotxes
La bombeta equilibrista sobre el buit
Tripula la pols damunt les coses
Pel pes de l'oblit
La lluna ve, la lluna va
Com un pèndol a la mà
La cadència de la son
De cara a vent o cara a mar
Un adéu sempre és polar
Però hi ha llum encara
Al primer arbre del bosc
L'almirall perdut en una gotera
Navegava dins la closca d'una nou
La deriva és només un poema
El cubell del pou
La lluna ve, la lluna va
Com un pèndol a la mà
La cadència de la son
De cara a vent o cara a mar
Un adéu sempre és polar
Però hi ha llum encara
Al primer arbre del bosc
A primeira árvore da floresta
Era um lugar pequeno, não cabiam os móveis
A janela, um quadro exato do Magritte
O sofá olhava o romance
E perdeu o fio da meada
E passavam noites como passam os carros
A lâmpada equilibrista sobre o vazio
A poeira navega sobre as coisas
Pelo peso do esquecimento
A lua vem, a lua vai
Como um pêndulo na mão
A cadência do sono
De frente pro vento ou pro mar
Um adeus sempre é polar
Mas ainda há luz
Na primeira árvore da floresta
O almirante perdido em uma goteira
Navegava dentro da casca de uma noz
A deriva é só um poema
O balde do poço
A lua vem, a lua vai
Como um pêndulo na mão
A cadência do sono
De frente pro vento ou pro mar
Um adeus sempre é polar
Mas ainda há luz
Na primeira árvore da floresta