Diamanten
Ze deed alsof ze sliep
Niet te licht en niet te diep
Elke man zou haar geloven
Een dove die voorgoed verblind is
En jij, je wist niet wat je hoorde
Je was opeens te stom voor woorden
En je kon haar ook niet zien
Een vijand die je goed gezind is
Lijkt dan op een vriend
Een handvol diamanten
Die te klein zijn om te splijten
Wat zal het je dan spijten
Dat ze weggleed als los zand?
Ze waakte als een leeuw
Elke zucht een stille schreeuw
Van genot en heerlijk lijden
Een ingewijde die niets loslaat
En jij, een gokker zonder kansen
Brak voor elke worp een lans
Maar tevergeefs bij deze vrouw
Die nooit voor iemand opstaat
En zeker niet voor jou
Een handvol diamanten
Die te klein zijn om te splijten
Wat zal het je dan spijten
Dat ze weggleed als los zand?
Een handvol diamanten
Die te klein zijn om te splijten
Wat zal het je dan spijten
Dat ze weggleed uit je hand
Ze was één diamant
Tussen alle korrels zand
Diamantes
Ela fingiu que dormia
Nem muito leve, nem muito fundo
Todo homem acreditaria nela
Um surdo que ficou cego pra sempre
E você, não sabia o que ouvia
De repente ficou sem palavras
E não conseguia vê-la também
Um inimigo que parece amigo
Se torna um amigo
Um punhado de diamantes
Que são pequenos demais pra se dividir
O que vai te fazer sentir mal
Por ela escorregar como areia solta?
Ela vigiava como um leão
Cada suspiro um grito silencioso
De prazer e doce sofrimento
Um iniciado que não solta nada
E você, um apostador sem chances
Quebrou a lança a cada jogada
Mas em vão com essa mulher
Que nunca se levanta por ninguém
E com certeza não por você
Um punhado de diamantes
Que são pequenos demais pra se dividir
O que vai te fazer sentir mal
Por ela escorregar como areia solta?
Um punhado de diamantes
Que são pequenos demais pra se dividir
O que vai te fazer sentir mal
Por ela escorregar da sua mão?
Ela era um diamante
Entre todos os grãos de areia.