maria
Kijk haar daar zitten, alleen in het park
Je kunt haar daar elke dag vinden
Haar mond beweegt, maar zonder geluid
Als ze praat met onzichtbare vrinden
Naast haar puilen haar tassen uit
Vol met belangrijk bezit
Ze zoekt in haar jas naar ze weet niet wat
Maar weet zeker dat het er is
Kijk haar daar zitten, vuil op de bank
Ze likt aan een oud stuk papier
Een zak waar nog wat mayonaise aan zat
En ze drinkt uit een lege fles bier
Ze weet allang niet meer dat ze bestaat
Of dat ze Maria heet
Wat doet het ertoe wat ze gisteren deed
Of dat er een morgen is
Ze zit op de bank en kijkt naar het park
Wat haar betreft, is er niets mis
Kijk hoe ze zit in een wolk van vuil
Een asbakhond ruikt aan haar handen
Ze kijkt naar hem maar herkent hem niet
Dan lacht ze hard zonder tanden
Verdomd, ze zingt een of ander lied
Het lijkt nog het meest operette
Opeens staat ze schreeuwend recht overeind
Kwaad op iemand die ik niet zie
Ze weet allang niet meer dat ze hier leeft
Of dat ze Maria heet
Wat doet het ertoe wat voor werk ze deed
Of wie ze wel helemaal was
Ze zit op haar bank en kijkt naar het park
En de wereld past in haar tas
Ze weet allang niet meer dat ze bestaat
Of dat ze Maria heet
Wat doet het ertoe hoe laat of het is
Of dat de zon schijnt vandaag
Ze zit op haar bank en kijkt naar het park
En heeft geen enkele vraag
Kijk hoe ze zit, met drie jassen aan
Haar voeten zijn bloot in haar sloffen
Ze leest in een krant van vorig jaar
Daar raakt ze nooit mee klaar
Kijk haar daar zitten, op haar bank
Binnen een uur is het donker
Dan legt ze de krant dwars over haar hoofd
En slaapt er ijskoud onder
Ze weet allang niet meer dat ze bestaat
Of dat ze Maria heet
Ze droomt dat ze vliegt, hoog in de lucht
Ze zwaaien en zij zwaait terug
Ze ligt op haar bank onder haar krant
En elke droom, die is waar
Kijk haar daar liggen, onder haar krant
Ze vliegt met gemak naar de maan
Maria
Olha ela ali sentada, sozinha no parque
Você pode encontrá-la lá todo dia
A boca dela se mexe, mas sem som
Enquanto fala com amigos invisíveis
Ao lado dela, as bolsas estão transbordando
Cheias de coisas importantes
Ela procura na jaqueta, não sabe o que
Mas tem certeza de que está lá
Olha ela ali sentada, suja no banco
Ela lambe um pedaço de papel velho
Um saco que ainda tinha um pouco de maionese
E bebe de uma garrafa de cerveja vazia
Ela já não sabe mais que existe
Ou que se chama Maria
Que diferença faz o que ela fez ontem
Ou se haverá um amanhã
Ela está no banco e olha para o parque
Pra ela, não tem nada de errado
Olha como ela está em uma nuvem de sujeira
Um cachorro de cinzeiro cheira suas mãos
Ela olha pra ele, mas não o reconhece
Então ri alto, sem dentes
Droga, ela canta alguma canção
Parece mais uma opereta
De repente, ela se levanta gritando
Brava com alguém que eu não vejo
Ela já não sabe mais que vive aqui
Ou que se chama Maria
Que diferença faz que trabalho ela tinha
Ou quem ela realmente era
Ela está no banco e olha para o parque
E o mundo cabe na bolsa dela
Ela já não sabe mais que existe
Ou que se chama Maria
Que diferença faz que horas são
Ou se o sol brilha hoje
Ela está no banco e olha para o parque
E não tem nenhuma pergunta
Olha como ela está, com três jaquetas
Os pés descalços em suas pantufas
Ela lê um jornal do ano passado
E nunca termina isso
Olha ela ali sentada, no banco
Dentro de uma hora vai escurecer
Então ela coloca o jornal sobre a cabeça
E dorme gelada por baixo
Ela já não sabe mais que existe
Ou que se chama Maria
Ela sonha que voa, alto no céu
Eles acenam e ela acena de volta
Ela está no banco debaixo do jornal
E cada sonho, é verdade
Olha ela ali deitada, debaixo do jornal
Ela voa com facilidade até a lua