Quan Ens Crèiem Àngels

Fas l’amor a poc a poc
Mirant-me als ulls
Sense dir res
Que a fora el fred no calla

Fas l’amor i al fer l’amor
La soledat
Fa un pas en fals
I torna a entrar a la cambra

Però no ens van avisar
Que també érem humans
Quan ens crèiem àngels

Qui ens havia de dir
Que ens podíem morir
Quan ens crèiem àngels

Fas l’amor i entre les mans
La història es fon
Suem el plor
Bevem enyor i ràbia

Fem la mort i al fer l’amor
Els ulls són pous
Se’ns crema el cos
Les cendres són l’orgasme

Però no ens van explicar
Que mai podríem volar
Quan ens crèiem àngels

Qui ho hagués esperat
Que seriem remat

Però no ens van avisar
Que també érem humans
Quan ens crèiem àngels

Qui ens havia de dir
Que ens podíem morir
Quan ens crèiem àngels

Quando acreditamos em anjos

Você faz amor pouco a pouco
Me olhando nos olhos
Sem dizer nada
Que lá fora o frio não cala

Você faz amor e quando você faz amor
Solidão
Ele dá um passo errado
E ele volta para o quarto

Mas não fomos avisados
Que também éramos humanos
Quando acreditávamos em anjos

Quem foi para nos dizer
Que poderíamos morrer
Quando acreditávamos em anjos

Você faz amor e em suas mãos
A história derrete
Nós suamos o choro
Bebemos saudade e raiva

Nós morremos e fazemos amor
Os olhos estão bem
Nosso corpo queima
As cinzas são o orgasmo

Mas eles não nos disseram
Que nunca poderíamos voar
Quando acreditávamos em anjos

Quem teria esperado
Que estaríamos acabados

Mas não fomos avisados
Que também éramos humanos
Quando acreditávamos em anjos

Quem foi para nos dizer
Que poderíamos morrer
Quando acreditávamos em anjos

Composição: Clara Peya