Arkangeli
siinä unessa valvoin
ja minulla oli hopeinen haarniska
seisoin varjona vuorella
auringon kirkkaus otsallani
ja maa oli uusi ja valmis
siinä unessa lensin
haukkana lumisten vuorien ylitse
sydän tulvillaan kipua
jota juuri hylätty tuntee
ja maa oli vanha ja hauras
kivihuoneen lattialla
ist
a heräsin
näin luojani kasvoista kasvoihin
enkä laulanut enää
en enää nostanut päätäni
ja maa oli vanha ja hauras
suruhuoneen seinustalla
pölyttyvät kuvat nukkuu
katsoo hiljaa uniaan
muistamatta rakkaitaan
hän nousee päivemmällä
sukii käsin hiuksiaan
hän nousee päivemmällä
unohtamaan haamujaan
Arcanjos
naquele sonho eu vigiei
e eu tinha uma armadura prateada
estava de pé como sombra na montanha
com o brilho do sol na minha testa
e a terra era nova e pronta
naquele sonho eu voei
como um falcão sobre montanhas nevadas
coração transbordando de dor
que só quem foi abandonado sente
e a terra era velha e frágil
no chão da sala de pedra
sentei
eu acordei
vi meu criador face a face
e não cantei mais
não levantei mais a cabeça
e a terra era velha e frágil
na parede da sala de luto
as fotos empoeiradas dormem
observam silenciosamente seus sonhos
sem se lembrar de seus amados
ela se levanta durante o dia
penteará os cabelos com as mãos
ela se levanta durante o dia
para esquecer seus fantasmas