Graven Takeheimens Saler

Naberg reiste seg, når ved
Mannahemens garden
Økstid, Sverdtid, ufred var der ikke
Dog var er byllepestens plager

Ingen gjestet frender
Ingen gjestet prest
Ingen drog til byen
Uten lanse og til hest

I Opphavs tider sang de sanger
For seg selv og sine fedre
I dag synges kun de sanger
Som skal gjøre morgendagen bedre

Sanger for den neste
Ingen sanger for den Beste
Svik og løgn har fått sin plass
I midgard jotneses palass

En mann vandret rolig, sikker
Stolt der mellom hus
Han ferdedes blant folk
Han tråkket tyredd der blant mus

Flere hundre menn
Han gjestet hver kald natt
Han var eníyd, høy og tynn
Og på sitt hode bar han hatt

Ensom mann han vandret
Over bivsrot en kald morgen
Han ristet på sitt hode
Over menneskenes tap

For de sikret seg en plass
I en ufødt tragisk himmel
For de vandret nor og ned
For de råtnet i Hels fred

Os Túmulos Nos Corredores Enevoados

Naberg surgiu perto
Do jardim Mannaheimen
Hora do machado, hora da espada, não havia guerra
Embora fossem os tormentos da peste na cidade

Ninguém hospedava seus parentes
Nenhum padre
Ninguém foi para a cidade
Sem lança e a cavalo

No início dos tempos, eles cantavam canções
Para si mesmos e seus pais
Hoje, apenas canções
Para a melhoria do amanhã são cantadas

Canções de nossos semelhantes
Nenhuma canção sobre os melhores
Enganos e mentiras ganharam seus assentos
No palácio de Midgard Jotuns

Um homem vagou lentamente
Certamente, orgulhoso ali entre as casas
Ele vagou entre as pessoas
Pisou indiferente entre os ratos

Ele visitou centenas de homens
Em cada noite fria
Ele tinha um olho só, era alto e magro
E na cabeça usava um chapéu

Homem solitário, ele vagou
Sobre Bifrost em uma manhã fria
Ele balançou sua cabeça
Sobre a perda humana

Pois eles se asseguraram de um assento
Em um paraíso trágico por nascer
Eles vagaram para o norte
Eles apodrecem na paz do Inferno

Composição: Count Grishnackh