395px

Martelo nas Bruxas

Depresion

Kladivo na èarodìjnice

V sobì má posedlej svìt,
nemíní se spokojit s málem,
vybírá pro majetek,
koho obviní ze spolku s ïáblem,
skøípot paleènic, když doznání schází.
Plamenù žár, za høíchy žen.
Svìt èarodìjnic, lidí dvou tváøí.
Všechno se zdá, jak šílenej sen.
Hlad, øetšzy, skøipce, rozžhavenej kov.
Žízen, klešte, bøitce, pár španìlskejch bot.
Tak pøiznání dostane, lehce z dívek ven.
A postaví hranici pro oèistu tìl
Inkvizitor, zvedá svùj køíž.
Horši než mor, Inkvizitor.
Upálí køídla i andìlùm snad,
kam se mu zachce zasekne dráp.
Èerná a bílá, víc nechce znát.
Jen dvou hranic extrém Jezuitù øád.
Inkvizitor, zvedá svùj køíž.
Horši než mor, Inkvizitor.
Upálí køídla i andìlùm snad,
kam se mu zachce zasekne dráp.
Èerná a bílá, víc nechce znát.
Jen dvou hranic extrém Jezuitù øád.

Martelo nas Bruxas

No céu, meu mundo aprisionado,
Não se contenta com pouco,
Escolhe por bens materiais,
Quem vai ser acusado de se associar ao diabo,
Gritando na fogueira, quando a confissão falta.
Chama do fogo, pelos pecados das mulheres.
Mundo das bruxas, pessoas de duas caras.
Tudo parece um sonho insano.
Fome, correntes, gritos, metal incandescente.
Sede, alicates, grilhões, um par de sapatos espanhóis.
Assim a confissão vem, fácil das garotas.
E ergue a fogueira para purificar os corpos.
Inquisidor, levanta sua cruz.
Pior que a peste, Inquisidor.
Queimará as asas até dos anjos, talvez,
Onde ele quiser, crava suas garras.
Preto e branco, não quer saber de mais nada.
Só as duas fronteiras extremas da ordem dos jesuítas.
Inquisidor, levanta sua cruz.
Pior que a peste, Inquisidor.
Queimará as asas até dos anjos, talvez,
Onde ele quiser, crava suas garras.
Preto e branco, não quer saber de mais nada.
Só as duas fronteiras extremas da ordem dos jesuítas.

Composição: