Kikelet
Kikelet
Gyûlöl a sors, mert igaz õsi
Ha bujdosó is, rejtett, titkos,
Megfárdat, de él még vérünk, s
Maradt tiszta. Sosem piszkos.
Lángtengeren, vérözönben
Vágtunk át, míg ím, elértünk
Csonka hazát, eskü-átkot, s
Hullottunk. de meg nem törtünk.
El sem rejtett gyûlölségen,
Ezüst tükrû, hideg szókon,
Öltek újra. Öltek tettel, de
Le nem gyõztek, büszke sólyom.
Halálcsendbe borult, néma,
Átkozott, hideg a táj, ha
Énekink - A Föld dalát -
Nem visszhangozhatja már.
Hangja a földnek zengjen az égig,
Dala erõnknek hívja erényid,
Szemek bús lángja napra tekintsen,
Csendje a kõnek új hadat épít,
Ébredjen újra minden õs látnok,
Szólítson útra hû szavat, álmot
Gyáva ha szánja vérét a harcra
Szívét erõdnek sietve adja!
A fényes nap immár elnyugoda...
A föld színe sötétbe borula.
Nappali ég éjjelre változa,
Este csendje nyugodalmat hoza.
Napkelettõl egész napnyugotig
Szent nevedben bíztam, és fáradtig,
De megbocsáss, én szívembõl szánom...
Könnyek miatt nincs szememen álom.
Kikelet
Kikelet
O destino me odeia, pois é verdadeiro e antigo
Se é fugitivo, escondido, secreto,
Cansado, mas ainda vive nosso sangue, e
Permaneceu limpo. Nunca foi sujo.
Em meio a chamas, em um dilúvio de sangue
Cruzamos, até que, veja, chegamos
A uma pátria mutilada, um juramento amaldiçoado, e
Caímos, mas não nos quebramos.
Nem mesmo na raiva escondida,
Em palavras frias, de espelho prateado,
Mataram de novo. Mataram com atos, mas
Não nos venceram, orgulhoso falcão.
Caiu em um silêncio mortal, mudo,
Maldito, o cenário é frio, se
Nossas canções - A canção da Terra -
Não pode mais ecoar.
Que a voz da terra ressoe até o céu,
Que sua canção chame nossas virtudes,
Que o olhar triste das chamas olhe para o sol,
Que seu silêncio construa uma nova guerra,
Que todos os antigos videntes acordem de novo,
Que chamem para a jornada a fiel palavra, o sonho.
Se o covarde se compadecer de seu sangue para a luta,
Que rapidamente entregue seu coração à fortaleza!
O sol brilhante agora se pôs...
A cor da terra mergulhou na escuridão.
O céu diurno se transformou em noite,
O silêncio da noite trouxe descanso.
Do leste até o oeste,
Confiei em teu santo nome, e até o cansaço,
Mas perdoa, eu sinto do fundo do meu coração...
Por causa das lágrimas, não há sonho em meus olhos.