Manstu Gamla Daga

Lembre-se dos velhos tempos

Manstu Gamla Daga

VOCÊ veio se despedir ontem
ÞÚ komst til að kveðja í gær
VOCÊ disse adeus e tudo ficou tão quieto
ÞÚ kvaddir og allt varð svo hljótt
Na janela a rosa gelada cura
Á glugganum frostrósin grær
Eu não consegui dormir noite passada
Ég gat ekkert sofið í nótt

Cada suspiro de uma alma solitária
Hvert andvarp frá einmana sál
Cada palavra formada sem som
Hvert orð sem var myndað án hljóms
Agora foi diagnosticado como um problema espinhoso
Nú greindist sem gaddfreðið mál
Disfarçado de flor sem vida
Í gervi hins lífvana blóms

Quando a tempestade irrompe na cidade
Er stormgnýrinn brýst inn í bæ
Com o som das ondas em uma costa rochosa
Með brimhljóð frá klettóttri strönd
Mas o mar furioso e enfumaçado
En reiðum og rjúkandi sæ
Ele frequentemente estende a mão provocante
Hann réttir oft ögrandi hönd

Eu rastejo e rezo minhas orações
Ég krýp ég og bæn mína bið
A oração gravada no coração
Sú bæn sem í hjartanu er skráð
Oh, poupe-o, dê-lhe paz
Ó, þyrmdu honum, gefðu honum grið
Quem poderia me dizer essas palavras?
Hver gæti mér orð þessi láð?