Cantar de cego II

A xeito de cego veño
a deci-lo que xa dixo
o Tio Marcos da Portela
polo primeiros de sigro.
As miserias que pasamos
os delores que sofrimos
a emigración que nos mata
e que nos tén consumidos.
Esta falta de xusticia
que nos ten aterecidos
andando co pico aberto
á esculca do grau de millo.
Os aldaxes que nos fan-he
na ciudade e no municipio
O pagar coma empresarios
para que outros se fagan ricos.
O leite que nos mal pagan
a venden a "trinaecinco"
e por riba a democracia
que hastra agora é un conto chino.
As contribucioes que botan
ó noso lombo os politicos
as xogadas dos alcaldes
que son xogadas de pícaro.
Se pedimos que Galicia
volva a te-lo seu esprito
póñenno-la autonomía
Os caciques son moi listos
Debemos toma-lo a groma
rirnos todos e mais rirnos
Veña un trago compañeiros
Se non hai pan... veña viño.
Pedir pan, vitela e porco
fora xa pedir de vicio
pedir xusticia, bobada,
pedir traballo, delirio.
Pedir proteución ó aire,
pedir cultura, un ripio, qué diaños hemos
qué diaños hemos pedire?
que nos rompan o bautismo?.
Que pediremos entonces?
Volvamos sobor do dito
que Dios confunda os caciques
raposas do municipio.
que se lles tollan as maus
que se lles eslombe o cernizo
que unha cadela de frades
lles esbure nos ouvidos
Que se lles sequen os ollos
que se lles pudra o figado
que se lles solte o bandullo
hastra enche-los calzoncillos.
E nós, mentras, pra vengarnos
das que nos fam, a cotío
xordos pra tódalas queixas
sempre berrando e sorrindo.
Pois pensan que somos parvos
pois coido que van fodidos!
Todos xuntos compañeiros,
anque chegue o sangue ó río!
Mentras eles adoecen
o se van co demo, a brincos,
un día faremos festa,
compañeiros... veña viño.