Sonnet IV

Soneto IV

Sonnet IV

nunca mais sua boca vai falar as palavras,zal nooit jouw mond de woorden spreken,
que eu poderia esperarwaarop ik hopen kon
quando um dia a luz começou a brilhartoen eens voor mij de dag begon
nunca mais as nuvens vão se abrir.zal nooit het wolkendek meer breken.

seus olhares eram o meu sinaljouw blikken waren mij het teken
de despedida do solten afscheid van de zon
e tudo que eu poderia dizeren alles wat ik zeggen kon
silenciou quando você me olhou.verstomde toen je mij hebt aangekeken

a música acabou, o cantor se calahet lied is uit, de zanger zwijgt
o sussurro do vento é um favorhet ruisen van de wind ten gunst
que se diverte brincando com as folhas.die lust in 't spelen met de bladeren krijgt

eu caminho cantando pelo duna,ik wandel neuriënd door het duin,
minha terra: é ouro e cinza.mijn land: 't is goud en grijs.
hoje, uma borboleta cantou no jardim.er zong vandaag één vlinder in de tuin.