Hoogtevrees
Niemand te zien
De straat lag verlaten
Ik liep er alleen en speelde gitaar
Misschien klinkt het vreemd
Ik moest componeren
En buiten was niemand
Daarom deed ik het daar
Maar juist door de stilte kon iedereen het horen
Ze gingen me voor
Ik was niet meer alleen
Ze waren heel aardig
Zelfs wat onderdanig
En liepen te luisteren
Wat prachtig, zei er een
Ik werd vergeleken met de groten der aarde
Ze zeiden ook dat het op Paul Simon leek
Eerst was ik verrast
Toen begon het te hinderen
Maar niemand nam aanstoot hoe traag ik ook keek
Toen zag ik de trap
Een wenteltrap naar boven
En ik dacht "die neem ik"
Ik moet naar de top
En terwijl ik maar doorging met componeren
Gevolgd door een groepje besteeg ik de trap
En iedereen zuchtte, wat is het toch schitterend
Op iedere trede speelt ie een nieuw akkoord
En hoe goedbedoeld ook
Ik wilde alleen zijn
Maar werd afgeleid bij ieder woord
Ik ging snel naar boven terwijl ik bleef spelen
Maar ze bleven me volgen
Een krankzinnige race
Ik keek naar beneden en dacht "ik moet stoppen"
Straks val ik te pletter
Ik had hoogtevrees
Zo gingen we verder
Het publiek en de zanger
Betrapt bij het schrijven van nieuw repertoir
De trap ging steeds hoger en had vele bochten
Maar niemand werd moe en liet zich af
En boven gekomen zag ik tafels en stoelen
Wit en heel sierlijk op een heel grauw terras
En over de rand
Ver in de diepte
Zag ik bossen en velden
Alles wat eerst nog was
Genietend van de zon zaten deftige mensen
Als op een receptie voor de koningin
Maar niemand zei iets
Ze glimlachten vriendelijk
Er roerde de zalige Tommy Cat
Mij moeder zei "oh is het niet fantastisch
Zoveel akkoorden in 1 enkel lied"
Ik kreeg het er warm van en dacht "ook dat nog"
Toen zei ik "he luister, zo gaat het niet
Als jullie hier blijven ga ik naar beneden
Het plan kwam door aardig, maar heel zelfbewust
Ik ga door met schrijven maar dan in m'n eentje
Dus ik ga naar beneden want daar heb ik rust"
Ze knikten begrijpend
Maar tot m'n wanhoop
Stond iedereen op
En liep naar de trap
Ik besloot toen te blijven
En alleen gelaten
Kwam de rust weer terug
Viel de hoogtevrees van me af
Medo de Altura
Ninguém à vista
A rua estava deserta
Eu andava sozinho e tocava violão
Talvez pareça estranho
Eu precisava compor
E lá fora não tinha ninguém
Por isso fiz isso lá
Mas foi justamente pela calma que todo mundo ouviu
Eles vieram me ver
Eu não estava mais sozinho
Eles eram muito legais
Até um pouco subservientes
E ficavam ouvindo
"Que lindo", disse um
Fui comparado aos grandes da terra
Disseram que parecia com Paul Simon
Primeiro fiquei surpreso
Depois começou a me incomodar
Mas ninguém se importou com a lentidão do meu olhar
Então vi a escada
Uma escada em espiral para cima
E pensei "é por aqui que eu vou"
Eu preciso chegar ao topo
E enquanto eu continuava compondo
Seguido por um grupo, subi a escada
E todo mundo suspirava, que coisa linda
Em cada degrau ele toca um novo acorde
E por mais bem-intencionado que fosse
Eu só queria ficar sozinho
Mas me distraía a cada palavra
Subi rápido enquanto continuava tocando
Mas eles continuavam me seguindo
Uma corrida insana
Olhei para baixo e pensei "preciso parar"
Daqui a pouco vou me estatelar
Eu tinha medo de altura
Assim seguimos
O público e o cantor
Pegos no ato de escrever um novo repertório
A escada subia cada vez mais e tinha muitas curvas
Mas ninguém se cansava e desistia
E ao chegar lá em cima vi mesas e cadeiras
Brancas e muito elegantes em um terraço cinzento
E sobre a borda
Lá embaixo
Vi florestas e campos
Tudo que antes existia
Aproveitando o sol, pessoas elegantes estavam sentadas
Como em uma recepção para a rainha
Mas ninguém dizia nada
Eles sorriam gentilmente
O adorável Tommy Cat se mexia
Minha mãe disse "oh, não é fantástico
Tantos acordes em uma única canção"
Fiquei aquecido e pensei "isso também"
Então disse "ei, escuta, assim não dá
Se vocês ficarem aqui, eu vou descer
O plano surgiu de forma gentil, mas muito consciente
Vou continuar escrevendo, mas sozinho
Então vou descer, porque lá eu tenho paz"
Eles acenaram com compreensão
Mas para meu desespero
Todo mundo se levantou
E foi em direção à escada
Decidi então ficar
E sozinho
A calma voltou
O medo de altura foi embora