De zwembadpas
Hij zat altijd op het pleintje
bij ons voor de deur
Met zijn veel te harde stem
en zijn penetrante geur
En maar protesteren
tegen dit redeloos bestaan
En dat als wij achter de ramen
niet snel tot inkeer kwamen
de wereld zou vergaan
De kinderen speelden door
ze waren zijn geschreeuw gewoon
En wie hem wilde redden
kon rekenen op zijn hoon
Ik voelde medelijden met die moedeloze man
Toen ik op een winterdag
die zwerver zitten zag
was het eerste wat ik dacht:
die ken ik ergens van
Hij was een oude junkie
Al heel lang aan de dope
vol mooie levensdromen
als hij langs de gevels sloop
Uit een jongensboek gelopen en
maatschappelijk ontspoord
Als hij op zoek was naar een dealer
zat de duivel op zijn hielen
tot hij had gescoord
Eens liep hij de stad uit
hunkerend naar een nieuw bestaan
Hij dacht: als ik het anders wil
dan moet ik hier vandaan
Maar bij de brug gekomen zag hij de horizon
aan de lege overkant
aan het einde van het land
en door heimwee overmand
keerde hij weer om
(REFREIN)
In de zwembadpas
de benen nauwelijks zichtbaar
onder een lange regenjas
ietsje door de knieën
als zonder latten skiën
zo was de zwembadpas
Kees heette onze zwerver
Hij had een groot verdriet
Rosita was zijn liefde
maar die moest hem niet
Ik kende hem van vroeger
wij zaten in dezelfde klas
Toen was hij al een buitenbeentje
hij liep meestal in z'n eentje
in de zwembadpas
We hebben hem begraven
op een warme dag in mei
Er was geen mens in tranen
en er was niemand die iets zei
Omdat ik wil bewaren
Hoe Kees als jongen was
loop ik als het effe gaat
en ik niemand zie op straat
Als ik 's nachts de hond uitlaat
in de zwembadpas
(REFREIN)
Ik loop als enige op straat
een beetje uit de maat
Niet in het gareel of in de rij
Iets door de knieën net als hij
in de zwembadpas
(REFREIN)
(2x)
O andar da piscina
Ele sempre estava na pracinha
na porta da nossa casa
Com sua voz muito alta
e seu cheiro insuportável
E só protestava
contra essa vida sem sentido
E que se nós, atrás das janelas
não nos arrependêssemos logo
a terra ia acabar
As crianças brincavam por ali
já estavam acostumadas com seus gritos
E quem quisesse salvá-lo
podia contar com seu desprezo
Eu sentia pena daquele homem sem esperança
Quando vi, num dia de inverno,
aquele mendigo sentado
a primeira coisa que pensei foi:
eu conheço ele de algum lugar
Ele era um velho viciado
Há muito tempo nas drogas
cheio de lindos sonhos de vida
enquanto se esgueirava pelas calçadas
Parecia ter saído de um livro de menino e
estava socialmente perdido
Quando ele procurava um dealer
o diabo estava em seu encalço
até que ele conseguisse
Um dia ele saiu da cidade
ansiando por uma nova vida
Ele pensou: se eu quero algo diferente
preciso sair daqui
Mas ao chegar na ponte, viu o horizonte
na outra margem vazia
no fim do país
e dominado pela saudade
ele voltou atrás
(REFRÃO)
No andar da piscina
as pernas quase invisíveis
sob um longo casaco de chuva
um pouco dobrado
como se esquiando sem esquis
assim era o andar da piscina
Kees era o nome do nosso mendigo
Ele tinha uma grande tristeza
Rosita era seu amor
mas ela não o queria
Eu o conhecia de antes
estudamos na mesma sala
Naquela época ele já era um excluído
geralmente andava sozinho
no andar da piscina
Nós o enterramos
num dia quente de maio
Não havia ninguém em lágrimas
e ninguém disse nada
Porque eu quero guardar
como Kees era quando menino
eu ando, se der,
e se não vejo ninguém na rua
Quando levo o cachorro para passear
no andar da piscina
(REFRÃO)
Eu sou o único na rua
um pouco fora do compasso
Não na linha ou na fila
Um pouco dobrado, como ele
no andar da piscina
(REFRÃO)
(2x)