Wie kan me nog vertellen
Wie kan me nog vertellen
Van de vroege morgenstond
Met goudsel in de mond
Waar de dichters over dichten
Hoe laat kwam toen die eerste zwaluw uit het zomerfront
Gemeten in boezeroen
Om de schoonmaak te verlichten
De melkman om vier uur op om koeien te gaan melken
Om eieren te gaan melken bij de kippen op de stok
En in de straat de vullisman die niemand wil begroeten
Gezicht vol honingsproeten
Verdiende toen een meier
Bij dode spullen man
Waar is die zoete gouwe tijd
Waar is die in de gauwigheid
Leven ik hou van jou altijd
Er werd nogal gesproken over Kraai de kanselein
Z'n lichaam deed 'm pijn want hij leed toen aan de tering
Maar verder was het leven goed en ieder was tevreden
Er werd veel fiets gereden en men leefde van de nering
Alleen op zondag was het stil
Dan sliep men in de kerken
Dat was heel goed te merken want de collecte was nihil
En 's avonds als het donker was dan ging je op de beren
Daar stoven dan de heren totdat de nacht verdomde
En de dag gebroken was
Waar is die zee, die gouwe tijd
Waar is ie in de gauwigheid
Leven ik hou van jou altijd
Wie kan me nog vertellen van de eerste vliegmachien
Heeft u het nog gezien hoe ie naar beneden stortte
Nu grinnikt u, maar u grinnikt niet als u te pletter vliegt
Een vliegtuig is een smiecht waar niet mee valt te spotten
En onze straat ging nooit tekeer
Geen auto's en geen fietsers
Geen bussen en geen fietsers want die had je toen niet meer
Zo was het leven nog een storm vol sagen en legenden
Vol wagen en bekenden
Gereed om uit te rukken
Bij de eerste koude vorst
Waar is die zilte kouwe tijd
Waar is die in de gauwigheid
Leven ik hou van jou altijd
Wie kan me nog vertellen van die dagen in 't verleden
Het valt me nogal tegen om tot ziens te moeten tellen
Quem pode me contar ainda
Quem pode me contar ainda
Sobre a manhã bem cedo
Com ouro na boca
Sobre o que os poetas escrevem
Que horas chegou a primeira andorinha do verão
Medida em boezeroen
Para facilitar a limpeza
O leiteiro acorda às quatro pra ordenhar as vacas
Pra pegar os ovos com as galinhas no poleiro
E na rua o mendigo que ninguém quer cumprimentar
Rosto cheio de manchas de mel
Ganhou um trocado
Com coisas mortas, cara
Cadê aquele doce tempo
Cadê ele na pressa
Vida, eu te amo sempre
Falaram bastante sobre o Kraai, o azarado
Seu corpo doía porque ele sofria de tuberculose
Mas fora isso a vida era boa e todo mundo estava satisfeito
Andavam muito de bicicleta e viviam do comércio
Só no domingo era silêncio
Então dormiam nas igrejas
Dava pra perceber bem porque a coleta era zero
E à noite, quando escurecia, você ia pra balada
Os caras se esbaldavam até a noite acabar
E o dia amanhecer
Cadê aquele mar, aquele tempo bom
Cadê ele na pressa
Vida, eu te amo sempre
Quem pode me contar ainda sobre o primeiro avião
Você viu como ele despencou?
Agora você ri, mas não vai rir se cair de verdade
Um avião é uma armadilha com a qual não se pode brincar
E nossa rua nunca fazia barulho
Sem carros e sem ciclistas
Sem ônibus e sem ciclistas porque não tinha mais
Assim a vida era uma tempestade cheia de contos e lendas
Cheia de carros e conhecidos
Prontos pra sair
Na primeira geada fria
Cadê aquele frio salgado
Cadê ele na pressa
Vida, eu te amo sempre
Quem pode me contar ainda sobre aqueles dias do passado
Me decepciona ter que contar até logo