Woningnood
De wijk wordt gesaneerd en de huizen moeten plat
En de mensen staan te kijken en ze zeggen: "Zie je dat"
In die ouwe afbraakwoning woont toch nog een heel gezin
Stel je voor, zo'n vochtig huis, nou ja, wat zien ze daar nu in
Kijk, dat stel is amper twintig en die hebben al een kind
Nou, die denken zeker dat ze kunnen leven van de wind
En dan knikken ze tevreden, en dan gaan ze gauw naar huis
Naar hun baan en naar hun auto, naar de televisie thuis
Het waren slechte huizen en ze woonden clandestien
Ze hadden daar geen licht en ook geen water bovendien
Maar ze waren daar gelukkig met vier muren en een dak
Verder hadden ze aan luxe en aan dure meubels lak
Maar het huis moet afgebroken want er komt een groot kantoor
Het gezin staat nu op straat, maar ja, het geld gaat altijd voor
En dat kan je makk'lijk zeggen in je eigen mooie huis
Met je baan en met je auto, bij de televisie thuis
Ook al waren ze nu dakloos, 1 ding hadden ze geleerd
Om gewoon te mogen leven moet je eerst geregistreerd
Eerst een huis en dan pas trouwen, dus dan moet je een paar jaar
Enkel vriend'lijk en gelaten zitten kijken naar elkaar
Als je dan het wachten moe bent en er komt dan toch een kind
Moet je zien dat je dan zelf maar iets om in te wonen vindt
Want de mensen roepen: "Schande", en ze blijven veilig thuis
En bespreken de problemen op de televisiebuis
En 't gezin trekt dan weer verder naar een and're afbraakbuurt
En ze worden na een tijdje dan ook daar weer uitgestuurd
En sta je met je meubels en je kind dan weer op straat
Dan zal het niet veel helpen als je je beklagen gaat
Want als je dan die ambtenaren op de toestand wijst
Dan zeggen ze: "Het spijt me, u staat achter aan de lijst"
En dan denken ze tevreden aan hun eigen mooie huis
Aan hun baan en aan hun auto, aan de televisie thuis
Falta de Moradia
O bairro tá sendo demolido e as casas vão pro chão
E o povo só observa e diz: "Olha isso então"
Naquela velha casa em ruínas ainda vive uma família
Imagina só, um lugar úmido, o que eles veem ali, sei lá
Olha, aquele casal é bem jovem e já tem um filho
Acho que eles acham que dá pra viver só com o vento, é um brilho
E aí eles acenam satisfeitos, logo voltam pra casa
Pra seu trampo e seu carro, pra TV que é a sua brasa
Eram casas ruins, moravam ali na clandestinidade
Sem luz, sem água, mas tinham felicidade
Mas estavam felizes com quatro paredes e um teto
Pra eles, luxo e móveis caros não eram o que era certo
Mas a casa vai ser derrubada, vai ter um grande escritório
A família agora tá na rua, mas o dinheiro é sempre o notório
E isso é fácil de dizer no seu lar tão bonito
Com seu emprego e seu carro, na TV, tudo é bonito
Mesmo sem teto agora, uma coisa aprenderam
Pra viver de verdade, primeiro têm que se inscrever
Primeiro um lar e depois casar, então tem que esperar
Só olhando um pro outro, pacientemente a esperar
Se a espera cansa e um filho acaba vindo
Tem que correr pra achar um lugar onde possam ir vivendo
Porque o povo grita: "Que vergonha!", e ficam seguros em casa
Discutindo os problemas na tela da televisão que é a sua brasa
E a família segue pra outro bairro em ruínas
E depois de um tempo, lá também são expulsos, sem rotinas
E se você tá com seus móveis e seu filho na rua
Não adianta reclamar, a vida é dura, é uma rua
Porque se você aponta pros burocratas a situação
Eles dizem: "Desculpe, você tá no fim da fila, irmão"
E então eles pensam satisfeitos em seus lares tão bonitos
Em seus empregos e seus carros, na TV, tudo é bonito