En El Carrer (part. Enric Barbat)
Ep tu! Si tu, noi!, portem cigarretes
I omple aquesta copa de canya altre cop
Que jo no m'ajunto amb aquestes ximpletes
Que beuen de ràbia quan ploren d'amor
Jo em prenc el bon vi sense pena ni agravis
Que sempre un disgust l'ha de matar un plaer
Perquè resar encara si es llarg el calvari
Per culpa d'un home ple de mala fe
I si arribés a enyorar-lo
Perquè a la fi em va fer caure
No he de quedar-me plorosa
En un racó del cafè
Ni un mocador he de treure
Ni els meus ulls eixugar-me
Ningú no em veurà queixar-me
Perquè ara em trobo al carrer
Fugir, quina broma!, paciència marrana!
Perquè per un home fer tant de merder
Que si una s'arruga i ajuda demana
No té cap vergonya ni és dona, ni és res
Adéu llit de roses!, adéu niu de somni!
Demà moltes coses queden per guanyar
Paciència compare, de fàstic no escupis
Quan tornis a casa oblida plorar
Na rua (parte. Enric Barbat)
E você! Se você, menino!, Traga cigarros
E encha aquele copo de cana novamente
Que eu não me dou bem com esses idiotas
Que bebam de raiva quando choram de amor
Eu bebo o bom vinho sem pesar ou ressentimentos
Que sempre um nojo deve matar um prazer
Porque ore ainda se a provação for longa
Por causa de um homem cheio de má-fé
E se eu tiver que sentir falta dele
Porque no final me fez cair
Eu não tenho que chorar
Em um canto do café
Não tenho que tirar lenço
Nem mesmo meus olhos me enxugam
Ninguém vai me ver reclamar
Porque agora me encontro na rua
Fuja, que piada! Paciência marrom!
Porque para um homem fazer tanta merda
Que se alguém enrugar e pedir ajuda
Ela não tem vergonha nem é mulher, nem é nada
Adeus cama de rosas! Adeus ninho de sonho!
Amanhã muitas coisas ainda precisam ser conquistadas
Paciência, compare, desgosto, não cuspa
Quando você chega em casa você esquece de chorar
Composição: Eduardo Escaris Méndez / Nicolás Vaccaro