Eikö Kukaan Voisi Häntä Rakastaa

Vettä kantaa laihan kaivon
Vanhaa tottumustaan vaalien.
Pihamaallaan polviin yltää
Heinänvarsi viimevuotinen.

Rakkaus vailla loistoaan
Jäänyt ei asumaan.
Pienen palan katkeran
Antoi armostaan.

Eikö kukaan voisi häntä rakastaa?

Onni, autuus ihmislapsen
Etsii mahdotonta itseään.
Näillä sijoillaan on sen arvo alhainen
Ja toiveet tuulen viemää, kadonneet.

Rakkaus vailla loistoaan
Jäänyt ei asumaan.
Pienen palan, katkeran
Antoi armostaan.

Siksi ajattelen,
Eikö kukaan voisi häntä rakastaa?
...kukaan voisi häntä rakastaa...

Satujesi luvattu maa, unholan varjomaa.
Sadan vuoden syys taukoaa,
Kun piha on vaiti, ilman vedenkantajaa.

Vettä kantaa laihan kaivon
Vanhaa tottumustaan vaalien.
Pihamaallaan polviin yltää
Heinänvarsi viimevuotinen.

Não há ninguém poderia amá-lo

Água para diluir uma posição bem
O velho hábito das eleições.
Quintal país tem de chegar até os joelhos
Em feno do ano passado.

Amor sem esplendor,
Não deixou de viver.
Um pequeno pedaço de um amargo
Deu graça.

Será que ninguém poderia amá-lo?

A felicidade, a felicidade da criança o ser humano
Parece impossível para si mesmo.
Estes sijoillaan é o valor da baixa
E as esperanças de E o Vento Levou, desapareceu.

Amor sem esplendor,
Não deixou de viver.
Um pequeno pedaço amargo
Deu graça.

Portanto, eu acho,
Será que ninguém poderia amá-lo?
... Ninguém poderia amá-lo ...

Satujesi terra prometida, unholan varjomaa.
Cem Anos de setembro, fez uma pausa,
Quando o pátio é silencioso, sem um carregador de água.

Água para diluir uma posição bem
O velho hábito das eleições.
Quintal país tem de chegar até os joelhos
Em feno do ano passado.

Composição: