Heljareyga
Mín dýrmæta tið
Hvar fer hon og hví
Droymandi mong og long ein løta leið
Tann áin, ið rann
Har jarðklettin fann
Máaði burtur túsund ára skeið
Undir aldarjørð
Hugahellan hørð
Sum við Beinisvørð
Mín hugur hellan var
Barda bergið frítt
Brýtur brimið hvítt
Tekur tíðin sítt
Eitt heljareyga sær
Stjørnur standa hátt
Eina øld uttan egna megi og mátt
Øll ókomin ár
Hvørt farið eitt vár
Upphavs og enda gáta gerst mar greið
Um hvarv hvørvisjón
Og sveik meg øll vón
Hugurin sær í heljareygað seig
Stjørnur falla brátt
Og í kvøld stígur lagnan um mína gátt
Olho do Inferno
Meu precioso tempo
Para onde ele vai e por quê
Sonhando muito e muito tempo passou
O rio correu
Encontrei uma rocha lá
Corroída por um milênio
Sob o solo das eras
O duro alicerce de minha mente
Como em Beinisvørð
Minha mente era a rocha
A pancada descobre o penhasco
A ressaca branca quebra
O tempo toma o que é seu
Um Olho de Hel (Olho do Inferno) vê
As estrelas estão altas
Por uma era, sem força própria e poder
Todos os anos sem resposta
Todas primaveras passadas
O enigma do começo e do fim é claro para mim
Se a visão desapareceu
E toda a esperança me traiu
O espírito afundou no Olho de Hel (Olho do Inferno)
As estrelas caem de repente
E essa noite os passos do destino sobre minha soleira