Morgen Neem Ik Bloemen Voor Jee Mee
Ik ga niet vaak meer naar het huis
Waar jij bent opgenomen
D'r zal wel niets veranderd zijn
Maar morgen wil ik komen
Je zult, denk ik, wel niet beseffen
Dat ik naar je kijk
Mijn lief, je bent al zoveel jaar
Een ongestorven lijk
Daar lig je in een bed te vegeteren
Je blik is leeg en wendt zich nooit naar mij
Je handen liggen roerloos op de sprei
Geen woord, geen wenk, geen kracht om je te weren
Dit leven moeten wij maar zien te delen met z'n twee
Morgen neem ik bloemen voor je mee
Weet je nog, die tuin van ons
Je was er altijd graag aan 't werk
In 't hoekje met de meeste zon
Plantte je een rozenperk
Weet je nog, die tekening
Op het beslagen keukenraam
Een hartje met een pijl erdoor
En daaronder onze naam
Tja, nu zit er thermopane
Dus die ene ruit is weg
Maar de rozen staan er nog
Overschaduwd door de heg
Ik ken je, en ik ken je wens
Je niet te laten kooien
Maar niemand gaf je ooit de kans
Je sterven te voltooien
De toga en de witte jas
Beletten je te gaan
Genadeloos rechtvaardig
En onmenselijk humaan
Dit jarenlange rusten zonder vrede
Dit leven in een schimmig niemandsland
Wie stopt dat ooit? Wie staat er aan jouw kant
Wie vraagt zich af hoeveel je hebt geleden
En wat heb ik meer te bieden dan een lief cliche
Morgen neem ik bloemen voor je mee
Kom je in m'n droom misschien
Zeggen dat ik iets moet doen
Jij verschijnt me elke nacht
In een soort van visioen
Midden in het rozenperk
Lig je, met een bleek gelaat
In een witte kist waarvan
Het ruitje telkens weer beslaat
Dan zie ik dat je hand beweegt
Je tekent op het matte glas
Een hart, en dan een pijl erdoor
En daarna nog vier letters: help
Ik zie de richting die jij hebt gekozen
En ik, ik zal je steunen in de strijd
Tot jij van al je boeien bent bevrijd
Ik geef je vast een bosje witte rozen
Als teken van mijn ja tegen het duizendvoudig nee
Morgen neem ik bloemen voor je mee
Amanhã eu levar flores Para Jee Mee
Eu não vou muitas vezes à casa
Onde vocês estão incluídas
D'r não será alterada
Mas amanhã eu quero vir
Você vai, penso eu, não percebem
Eu olho para você
Meu caro, você já está há tantos anos
Um cadáver ongestorven
Como você se deita na cama vegetando
O seu olhar nunca está vazia e se vira para mim
Suas mãos ficam imóveis sobre a colcha
Nenhuma palavra, nenhum indício, não forçá-lo a afastar
Esta vida só temos para compartilhar com seus dois
Amanhã vou levá-lo ao longo de flores
Você se lembra aqueles do nosso jardim
Você sempre foi feliz para trabalhar
No canto com o sol mais
Você plantou um jardim de rosas
Lembre-se que o desenho
Na janela da cozinha no vapor
Um coração com uma flecha através dele
E embaixo do nosso nome
Bem, agora há thermopane
De modo que uma janela é ido
No entanto, as rosas são ainda
Ofuscado pela cobertura
Eu sei que você, e eu sei que você deseja
Você não tem gaiolas
Mas ninguém nunca lhe deu a chance
Você morre para completar
O vestido eo casaco branco
Impedi-lo de ir
Impiedoso justo
Humano e desumano
Este longo descanso, sem paz
Esta vida em um limbo sombrio
Quem já parou? Quem está do seu lado
Qualquer pessoa que se pergunta o quanto você sofreu
E o que eu tenho mais a oferecer do que um clichê bom
Amanhã vou levá-lo ao longo de flores
Venha você em meus sonhos, talvez
Dizendo que eu devia fazer alguma coisa
Você parece-me todas as noites
Num tipo de visão
Mesmo no jardim de rosas
Você mente, com um rosto pálido
No caso de que um branco
O diamante de novo e novamente cobre
Vejo que sua mão se move
Você desenha no vidro fosco
Um coração e uma flecha através dele
Seguido por quatro letras: ajudar
Eu vejo a direção que você escolheu
E eu, vou apoiá-lo na batalha
Até que você de todas as suas bóias são liberados
Eu dou-lhe fixado um monte de rosas brancas
Como um símbolo da minha mil vezes sim para não
Amanhã vou levá-lo ao longo de flores